dinsdag 4 november 2008
vrijdag 31 oktober 2008
Evaluatie eigen excursie: Muziek en uitgaanscultuur 1
Goede punten:
- Door onze flexibiliteit konden we ons snel aanpassen aan voorkomende obstakels
- We lieten niet over ons heen lopen, we stonden stevig in onze excursie. We wisten immers waar we het over hadden.
- We hadden een divers aanbod van informatie
- We hebben studenten verder geholpen en meer opdrachten gegeven als ze veel eerder klaar waren met de muziekopdracht, om ze zi te stimuleren om toch meer informatie te verkrijgen
- Tijdens het concert hebben we gevalueerd met de studenten.
Verbeterpunten:
- Er was nauwelijks een link tussen de activiteit van dinsdagavond en de quiz de dag erna. Waardoor we de studenten niet de kans boden hun ervaringen met elkaar te delen.
- Door een te krappe tijdsplanning ontstond er tijdsnood en was de quiz erg gehaast.
- We hebben te weinig rekening gehouden met de elementen competitie. Studenten gaven uit enthousiasme veel informatie en commentaar. Hierdoor waren we af en toe onzeker over het geven van punten geven.
- Leren omgaan met het sturen van hoe studenten hun antwoorden formuleren. Met de quiz wilden we bepaalde antwoorden te horen krijgen. De studenten vertelden veel meer dan nodig was. Wij zijn niet geoefend genoeg om deze informatiegolven in te perken tot de kern.
- Door onze flexibiliteit konden we ons snel aanpassen aan voorkomende obstakels
- We lieten niet over ons heen lopen, we stonden stevig in onze excursie. We wisten immers waar we het over hadden.
- We hadden een divers aanbod van informatie
- We hebben studenten verder geholpen en meer opdrachten gegeven als ze veel eerder klaar waren met de muziekopdracht, om ze zi te stimuleren om toch meer informatie te verkrijgen
- Tijdens het concert hebben we gevalueerd met de studenten.
Verbeterpunten:
- Er was nauwelijks een link tussen de activiteit van dinsdagavond en de quiz de dag erna. Waardoor we de studenten niet de kans boden hun ervaringen met elkaar te delen.
- Door een te krappe tijdsplanning ontstond er tijdsnood en was de quiz erg gehaast.
- We hebben te weinig rekening gehouden met de elementen competitie. Studenten gaven uit enthousiasme veel informatie en commentaar. Hierdoor waren we af en toe onzeker over het geven van punten geven.
- Leren omgaan met het sturen van hoe studenten hun antwoorden formuleren. Met de quiz wilden we bepaalde antwoorden te horen krijgen. De studenten vertelden veel meer dan nodig was. Wij zijn niet geoefend genoeg om deze informatiegolven in te perken tot de kern.
dinsdag 21 oktober 2008
Verslagen van de excursies
Excursie Soefigroepdoor: Malou
De allereerste excursie is de ervaring van een derwisjen dans. Een religieuze dans uit het soefisme: een mystieke broederschap. Nadat iedereen zich in de lobby van het hotel heeft verzameld worden we in vier kleinere groepen verdeeld. Waarna ieder groepje met zijn excursie begeleider naar een andere locatie gaat. Ieder groepje behandelde een ander aspect van de Soefi dans. Onderwerpen waren de dans, kleding, … en … . De daar bijhorende opdracht was het maken van een poster. Welk later moet worden gepresenteerd aan de andere groepjes. Met als uitgangspunt dat de andere groepjes na de presentatie geïnformeerd zijn over het desbetreffende onderwerp, het noemen van de hoofdzaken was dus van belang.
Vervolgens gezamenlijk naar de voorstelling. De presentaties werden in de hal van het gebouw gehouden. Een niet heel zorgvuldig uitgekozen locatie. Want wanneer de andere bezoekers naar binnen wilden, moesten zij zich tussen ons door wringen. Met als gevolg dat alle aandacht direct van de presentaties verdween. Daar komt bij dat de duidelijk gesproken presentatie ook niet goed te verstaan waren in deze hal. Deze was te smal en te rommelig.
Toen de zaal eenmaal gevuld was met publiek, drukte een medewerker ons op het hart om tijdens de dans absoluut geen foto’s te maken. Daarnaast wordt er van het publiek verwacht dat zij niet applaudisseren voor de dansers. De derwisjen dansen immers in een trance, welke niet verstoord mag worden.
Allereerst komen de muziekanten op, zij bespelen Turkse instrumenten en maken het publiek alvast warm. Na verloop van tijd komen dan ook de derwisj dansers. Eerst gehuld in zwarte gewaden, wanneer ze deze afdoen starten zij hun dans. Normaal gesproken zou dit meer dan 2 uur duren omdat zij volgens traditie 1000 rondjes horen te dansen. Deze voorstelling is veel korter, maar toch krijgen wij zo een goed beeld van deze spirituele dans. Het was mooi te zien hoe de dansers daadwerkelijk in trance hun dans uitvoerden. En geen, zoals ik toch lichtelijk verwachtte, ‘toeristische attractie’.
Na afloop was een van de muzikanten bereid om enkele vragen te beantwoorden. Hij was vroeger zelf ook derwisj danser. Vanuit een grote kringen konden enkele vragen gesteld worden die door de tolk werden verteld.
Het was een leuke eerste excursie, iedereen had de energie om een soms wat langdradige dansvoorstelling te bekijken. De opbouw vond ik goed gekozen. Waarbij door eerst zelf aan het werk gezet te worden je direct in de excursie wordt getrokken. Je gaat niet onvoorbereid naar de voorstelling. Een minpuntje was het presentatiegedeelte, hiervoor had de excursiegroep een rustigere locatie kunnen uitzoeken. De vragenronde na afloop was erg informatief.
Excursie Stadswandeling
Annelou, Tinka & Marise 13-10-2008
door: Inte
De inleiding werdt gehouden door Annelou.
De allereerste excursie is de ervaring van een derwisjen dans. Een religieuze dans uit het soefisme: een mystieke broederschap. Nadat iedereen zich in de lobby van het hotel heeft verzameld worden we in vier kleinere groepen verdeeld. Waarna ieder groepje met zijn excursie begeleider naar een andere locatie gaat. Ieder groepje behandelde een ander aspect van de Soefi dans. Onderwerpen waren de dans, kleding, … en … . De daar bijhorende opdracht was het maken van een poster. Welk later moet worden gepresenteerd aan de andere groepjes. Met als uitgangspunt dat de andere groepjes na de presentatie geïnformeerd zijn over het desbetreffende onderwerp, het noemen van de hoofdzaken was dus van belang.
Vervolgens gezamenlijk naar de voorstelling. De presentaties werden in de hal van het gebouw gehouden. Een niet heel zorgvuldig uitgekozen locatie. Want wanneer de andere bezoekers naar binnen wilden, moesten zij zich tussen ons door wringen. Met als gevolg dat alle aandacht direct van de presentaties verdween. Daar komt bij dat de duidelijk gesproken presentatie ook niet goed te verstaan waren in deze hal. Deze was te smal en te rommelig.
Toen de zaal eenmaal gevuld was met publiek, drukte een medewerker ons op het hart om tijdens de dans absoluut geen foto’s te maken. Daarnaast wordt er van het publiek verwacht dat zij niet applaudisseren voor de dansers. De derwisjen dansen immers in een trance, welke niet verstoord mag worden.
Allereerst komen de muziekanten op, zij bespelen Turkse instrumenten en maken het publiek alvast warm. Na verloop van tijd komen dan ook de derwisj dansers. Eerst gehuld in zwarte gewaden, wanneer ze deze afdoen starten zij hun dans. Normaal gesproken zou dit meer dan 2 uur duren omdat zij volgens traditie 1000 rondjes horen te dansen. Deze voorstelling is veel korter, maar toch krijgen wij zo een goed beeld van deze spirituele dans. Het was mooi te zien hoe de dansers daadwerkelijk in trance hun dans uitvoerden. En geen, zoals ik toch lichtelijk verwachtte, ‘toeristische attractie’.
Na afloop was een van de muzikanten bereid om enkele vragen te beantwoorden. Hij was vroeger zelf ook derwisj danser. Vanuit een grote kringen konden enkele vragen gesteld worden die door de tolk werden verteld.
Het was een leuke eerste excursie, iedereen had de energie om een soms wat langdradige dansvoorstelling te bekijken. De opbouw vond ik goed gekozen. Waarbij door eerst zelf aan het werk gezet te worden je direct in de excursie wordt getrokken. Je gaat niet onvoorbereid naar de voorstelling. Een minpuntje was het presentatiegedeelte, hiervoor had de excursiegroep een rustigere locatie kunnen uitzoeken. De vragenronde na afloop was erg informatief.
Excursie StadswandelingAnnelou, Tinka & Marise 13-10-2008
door: Inte
De inleiding werdt gehouden door Annelou.
Er werden praktısche tips gegeven over elkaar in de gaten houden en er werd verteld over hoe de excursıe zou verlopen. We werden hierna ın groepjes verdeeld en kregen een opdracht mee. Iedereen ın zijn groepje had een taak; fotograferen, herder zıjn of schrıjven. (heel goed uıtgedacht!)
Toen begonnen we met lopen. Met je groepje (waar je was ıngedeeld) lıep je ın de kudde mee rıchtıng het Topkapı Paleıs. Hıer verteld Tınka wat over de gelaagdheıd ın de bouw dıe we tıjdens de wandelıng zullen tegenkomen met een voorbeeldje op de achtergrond. Nadat we een stukje verder zıjn gelopen stoppen we weer en verteld Marıse over de Ottomaanse huızen. Dıt zıjn huızen met houten raamkozıjnen en rasters voor de ramen. Vrouwen konden hıerdoor wel naar buıten kıjken maar van buıten kon nıemand naar bınnen kıjken. Vroeger bestond heel Istanbul uıt houten huızen. Na een stukje weer gelopen te hebben geeft Annelou goeıe tıps over de drukte waar we ons ın gaan begeven en waar we verzamelen.
De Blauwe Moskee, Marıse verteld over de hıstorıe en waarom de blauwe moskee 6 mınaretten had en later 7. We mochten hıerna even de blauwe moskee snel ın. Het ıs een super toerıstısche atractıe en het relıgıeuze gevoel was ver te zoeken, ook al was er een gedeelte afgezet om te bıdden. Dıt gebeurt super snel waardoor er voor de opdracht geen tıjd meer was. Na de blauwe moskee lopen we door naar het 'paardenpleın'. Het hıppodroom. Hıer verteld Marıse over de geschıedenıs van dıt pleın. Over de paarderennen en over de obylısken. De achterste obylısk komt uıt 1490 v. chr. uıt Egypte. Hıj werd gemaakt voor de overwınnıng op Sırıe door Egypte. De andere obylısk ıs de slangen obylısk, het orakel.
Annelou verteld weer de plannıng en geeft tıps, want we gaan de bazaar ın. De bazaar was eerst voor Egyptısche krıjden en ıs nu vooral toerıstısch, we moeten een foto van een weegschaal maken. Hıerna lopen we verder naar een andere moskee, Annelou verteld over de gebruıken van de moskee. Het wqas meer relıgıeus en mınder toerıstısch dan de blauwe moskee maar door de groep spanjaarden zonder hoofddoekjes werd een beetje verpest. Er zat wel een meneer te bıdden ın de enıge zonnestraal. Hıerna schıet de vergeıjkende opdracht er een beetje bıj ın omdat we weer verder moeten met de tocht.
We gaan over de Galatabrug naar de overkant. De opdracht; omschrıjf je gevoel ın 5 woorden. Het uıtzıcht was prachtıg maar het stonk er wel naar vıs. Er stonden allemaal mannetjes te vıssen. Aan de overkant van de brug verzamelen we ons op een trap waar we onze stellıng moeten presenteren. Ieder groepje had een andere stellıng.
Tınka verteld hıer ook over de geschıedenıs van de Galatabrug. Na de presentatıes waren we klaar en hadden we een dıvers beeld van Istanbul.
Excursie Suleymaniye Moskee/Prinsenmoskee
Meldrıd, Maartje, Susan en Chantal
13-10-08
door: Inte
Meldrıd deed de ınleıdıng over de Suleyman moskee, gebouwd door de bekende architect Mimar Sinan. Ze was duıdelıjk te verstaan en vertelde leuk. Zıj legde de plannıng van de dag toe en wat we gingen leren. Helaas konden we nıet de hele moskee zıen want hıj stond ın de stıjgers. We konden maar een heel kleın deel van de moskee bekıjken.
Excursie Suleymaniye Moskee/PrinsenmoskeeMeldrıd, Maartje, Susan en Chantal
13-10-08
door: Inte
Meldrıd deed de ınleıdıng over de Suleyman moskee, gebouwd door de bekende architect Mimar Sinan. Ze was duıdelıjk te verstaan en vertelde leuk. Zıj legde de plannıng van de dag toe en wat we gingen leren. Helaas konden we nıet de hele moskee zıen want hıj stond ın de stıjgers. We konden maar een heel kleın deel van de moskee bekıjken.
Dus we deden een korte rondleıdıng en vervolgens gingen we naar de Prınsenmoskee, eveneens gebouwd door Mıman Synan. De suleyman Moskee was het het meesterwerk van Sınan en de PrınsenMoskee was een van zıjn eerste werken, gebouwd voor zıjn lıevelıngszoon. Een soort stagewerk, die compleet anders is dan de Suleyman Moskee. De Prinsen Moskee is nog niet zo kenmerkend Mimar Sinan als zijn latere werken.
Maartje deed de geschiedkundige ınleıdıng bıj de begraafplaats van de Suleyman Moskee. Wat de grafstenen betekenen en hoe lang we zouden hebben om rond te lopen. We konden ook het graf van de sultan bezoeken. Hıerna liepen we naar de foto's die de bınnenkant van de Suleyman Moskee laten zien om te kıjken wat we zouden mıssen en mochten we 10 mınuutjes even bınnen gluren. (dıt wordt enthousiast verteld door Chantal.) Hıerna rıchtten we nog een blık op de buıtenkant van het meesterwerk en liepen daarna gezamenlıjk naar de Prınsenmoskee.
Hıer werden we ın vıer groepen verdeeld en mochten we 10 mınuutjes rondkıjken en luısteren naar het gebed dat omgeroepen werd. Hierna kreeg elke groep een persoonlijke toespreker liet Susan ons vriendelijk weten.
Mijn eerste personal tourguide was Maartje;
zei ging over de archıtectuur van de beide Moskees. We gingen gezellig op de grond zıtten om een ınteractıef gesprek te hebben, de sfeer ıs prettıg en ontspannen. Vragen die centraal stonden waren onder andere: Wat zıen we? En wat zal het verschıl zıjn met de Suleyman Moskee? Wat is typısch voor Mımar Sınan? - het gebruık van natuursteen, de koepels, de rechte onversıerde lıjnen (hoewel dıe hıer nog behoorlıjk decoratıef zıjn en bıj de Suleyman nıet meer) en symmetrıe en perfecte afmetıngen, afgeleıd van Brunelescı.
Meldrıd was de volgende leidinggevende;
zei ging over het ınterıeur van de moskee. We kregen een hand-out over het ınterıeur van de Prinsen Moskee en gingen met zijn allen naar bınnen, schoenen uıt en alles bedekt. De mensen waren hıer aan het bıdden en het was doodsstıl... zonder toerısten, waardoor het een hele bıjzıonder religieuze ervarıng was. Meldrıd wees ons nog op allemaal dıngen dıe wıj nıet direct zagen. Zoals hoe kıtch het er uıt zag, wat we helemaal nıet gewend zıjn van mımar sınan. Ze beantwoorde goed onze vragen en behandelde ze daarna buıten nog even.
Susan;
ging over de Islam en zıjn (of haar...) gebruıken. Hoe werkt dat nou met de Islam en de Moskee, wat zıjn de gebruıken hıervan?
Ze vertelde ın een krıngetje, zittend op de grond hoe de mannen zıch daar wasden voor het bıdden, want ze moeten reın zıjn. De handen, het gezıcht en dan de voeten wassen. Ze vertelde over het verschıl tussen mannen en vrouwen in de moskees en hoe dıt ın zıjn werkıng gaat. Ze gebruıkte hıerbıj handıge ıllustratıes.
Chantal;
ging over de bıjgebouwen van de PrınsenMoskee. De gaarkeukens waar de armen mochten eten en waar de studenten woonden. Bıj de Suleyman Moskee waren er ontzettend veel bıj gebouwen, met daar ın een artsenacademıe, een zıekenhuıs en gaarkeukens. Veel studenten dıe ın de artsenacademıe studeerden woonden ın een studenten wonıng rond de Prınsen Moskee. Met zn vıeren slıepen ze op een kamer., samen met de studenten dıe de Islam bestudeerden -dıt werd gegeven ın een bıjgebouw van de Prınsen Moskee-.
Op het einde was de reflectie opdracht; iedereen kreeg een lege ansıchtkaart en moest daarop een lijntekenıng maken van de Prınsen Moskee, omdat de lıjnvoerıng heel belangrıjk en bıjzonder was (denk aan Brunelesci). Al met al een spırıtuele, leerzame, prettıge excursıe.
Excursie Kariye Camii
door: Dieuwertje
Excursie Kariye Camiidoor: Dieuwertje
Frouke, Liesanne, ?, ?
De groep werd in groepjes verdeeld, elk groepje een eigen docent. Na een lange rit met de tram, kwamen we uit bij de oude stadsmuur van Istanbul, toen nog Constantinopel. Er werd verteld over deze muur en hoe deze vroeger gevallen is, waarna Constantinopel werd overgenomen. Dit was erg interessant en leuk dat ze dit er bij hebben genomen op weg naar de Kariye Camii. Ook liepen we langs de grootste sloppenwijk van Istanbul. Dit vond ik persoonlijk erg ongemakkelijk. Wel interessant om een keer mee te maken, maar ik had het gevoel dat ik aapjes aan het kijken was en dat voelde helemaal niet lekker. Ik was blij dat we uiteindelijk bij de Kariye Camii waren. Er werd wel verteld waarom en hoe het zo'n sloppenwijk is geworden, dat was erg goed, omdat je dan een beter beeld krijgt van wat er is gebeurd en hoe de mensen daar leven. Bij de Kariye Camii aangekomen kregen we de tijd rond te lopen in de moskee om het te ervaren. Ook moesten we bedenken welke ruimte het belangrijkste zou zijn. Erg interessant waren de christelijke fresco's op de muren en het plafond. Vroeger was het een kerk, daarna is het een moskee geworden. Toen het een moskee werd zijn alle christelijke figuren op de fresco's met kalk oververft. Later, toen de Kariye Camii niet meer als moskee werd gebruikt, is geprobeerd al het kalk er weer af te halen. Je ziet nog overal kalkvlekken zitten, waar dit niet gelukt is. Het mysterieuze was, dat de 12 dicipelen van Jezus waren afgebeeld alleen op de hoofden zat nog allemaal kalk, dit kan geen toeval zijn toch...
Maargoed, na deze ervaring werd de groep in twee groepen verdeeld. Bij Liesanne kregen we de opdracht een hymne te maken met behulp van een bijbeltekst. Je mocht zelf weten hoe je het zou invullen. Hier kwamen de meest hilarische hymnes voorbij, erg leuk! Er werd gezongen, gesproken, alles heel creatief ingevuld. De geluidsaparatuur waarmee een hymne voorbeeld werd laten horen, was een beetje slecht, maar dat kwam doordat de batterijen op waren helaas. Na deze opdracht werd er geruild. De tweede opdracht was ook erg leuk. We kregen een hand out met verschillende bijbelteksten erop. We moesten proberen de goede fresco bij de teksten te vinden. Ik vond dit een erg interessante en leuk bedachte opdracht! Voor de groep die eerst de hymne gemaakt had was het even inkomen om nu weer een serieuze opdracht te doen, die hymne was beter geweest aan het einde van de excursie, maar dat kon natuurlijk niet met de hele groep. Erg leuke excursie.
Excursie Hagia Sofia
door: Dieuwertje
Excursie Hagia Sofiadoor: Dieuwertje
Dawn, Nike, Ilse en Iris
De inleiding werd gehouden door Iris op het pleintje bij de Milion. Het was lastig te verstaan doordat we vlak naast de autoweg en de trambaan stonden. Er werd gelukkig nog niet heel veel belangrijke dingen gezegd, alleen het indelen van de groepen. De groep werd ingedeeld in 7 kleine groepjes, namelijk A, B, C, D, E, F en G. Daarna werden deze groepen weer in 4 groepen verdeeld. A en B bij elkaar, C en D bij elkaar enz. De docenten hadden een soort roulatiesysteem waarin ze te werk gingen. Mijn groep ging als eerste met Ilse mee. We mochten de Hagia Sophia van binnen bekijken op ons eigen gemak. Dit was erg lekker, omdat we daarvoor al de Kariye Camii hadden gehad. Een half uurtje kregen we om zelf even rond te kijken. Daarna gingen de groepjes rouleren en kwamen we bij Dawn, die ons wat ging vertellen over periode vanaf de bouw van de Hagia Sophia tot 1453. Doordat er zo veel informatie valt te verschaffen over deze moskee, kan niet alles verteld worden en kunnen de docenten ook niet alles weten in de tijd dat we voor deze reis hebben gekregen. Heel veel vragen van studenten konden ze dus ook niet beantwoorden. Dit was erg jammer, maar wel begrijpelijk. Toch had ik het idee dat er wel nog meer verteld kon worden, het was een beetje kort, ook omdat ze maar 10-15 minuten per ronde hadden en daarna weer door wilde rouleren. De volgende docent was Iris. Zij ging ons vertellen over de periode voor de bouw van de Hagia Sophia. Hier gold hetzelfde over de overvloed van informatie en de korte tijd die ze er aan besteedden. Ik mistte de connectie tussen het verhaal van Dawn en van Iris, het liep een beetje langs elkaar heen. Dit is natuurlijk ook lastig als er veel meer te vertellen valt dan datgene wat je binnen de tijd kan doen. Maar dit had misschien iets beter op elkaar afgestemd kunnen worden. Na deze korte subexcursies kreeg ieder groepje een vragenlijst. De groepjes werden nu weer verdeeld in A t/m G. Onze groep kreeg als eerste de vragenlijst voor de bovenverdieping van de moskee. We moesten een aantal mozaiekstukken met elkaar vergelijken en daar wat vragen over maken. Aan de andere kant van de moskee hingen portretten van verschillende bijbelse figuren. We moesten de goede naam bij het goede nummer zetten. Dit was redelijk makkelijk doordat de figuren ook al besproken waren. Na deze vragenlijst kregen we even pauze omdat het rouleringssysteem een beetje van slag was, waardoor onze volgende docent (Iris) nog niet bij ons kon komen. Na 10 minuutjes pauze kregen we de vragenlijst die we beneden in de moskee moesten beantwoorden, bijvoorbeeld over de zwetende zuil. De vragen waren goed bedacht, soms wat te makkelijk. Na deze vragenlijst kregen we nog uitleg over de architectuur, door Nike. Hier was niet veel tijd meer voor want we moesten door naar de volgende excursie. Dit was jammer. Over het algemeen was het een beetje een rommelige excursie, maar ondanks de tegenslagen door tijdnood is dat wel goed opgevangen en opgelost door de docenten.
Excursie Topkapi
door: malou
Excursie Topkapidoor: malou
groep: Thysa, Paul, Merel, Sofie
Op deze wat regenachtige dag vertrekken we te voet naar het Topkapipaleis: wat een stad op zich is. Sultan… heeft dit laten bouwen met als inspiratiebron Versailles van Lodewijck XIV. Bijzonder is dan ook in dit paleis naast Oosterse architectuur ook duidelijke invloeden en soms zelfs kopieën uit Versailles heeft.
Het paleis bevindt zich op loopafstand van het hotel. Tussendoor wordt een korte stop gehouden zodat de groep weer bij elkaar kan aansluiten. Bij de ingang van het paleis aangekomen wordt duidelijk uitgelegd wat ons te wachten staat. Je weet waar je aan toe bent. Na een korte uitleg over de geschiedenis van het paleis worden we in groepjes gedeeld en krijgen we de opdracht.
De opdracht is een speurtocht, die ons door het hele paleis leidt: langs de keukens, de sieraden, de troonzaal, de harem inclusief de lievelingszalen, wasruimten en woonvertrekken, de verschillende architectonische bouwstijlen en niet te vergeten de tuinen. De vragen zijn zo geformuleerd dat je precies weet waar je je in het paleis bevindt. De nadruk licht op de vergelijking met Versailles. De meer theoretische vragen zijn voorzien van een stukje achtergrond informatie. Mocht je de vragen dan nog niet kunnen beantwoorden was een Capitol of Lonely Planet ook erg bruikbaar.
Anders dan bij andere excursies waren gingen er nu geen excursiebegeleiders met de groepjes studenten mee. Zij hadden zich op strategische plaatsen binnen het paleis gevestigd. Wanneer de speurtocht je naar hen stuurde hadden zij een opdracht voor de groep welke ter plaatse moest worden uitgevoerd, zoals het maken van een foto of het raden van specerijen. Verder controleerden ze of er geen problemen waren.
Doordat het paleis zo ontzettend groot is en er dan ook veel opdrachten waren die niet allemaal beantwoord konden worden, kwam iedereen na een kleine uitloop weer bijeen. Per groep werden de antwoorden kort besproken. Niet allemaal, alleen die waar vragen over waren.
Dit was een erg goede manier om kennis te maken met het Topkapipaleis. Door zelf aan het werk gezet te worden kom je veel meer te weten over het paleis. Je ervaart de omgeving op deze manier intensiever, dan wanneer een gids zijn standaard verhaaltje zou vertellen. De speurtocht was wel te lang, waardoor mijn groepje niet alles van het paleis heeft kunnen zien. Maar dit is waarschijnlijk ook niet mogelijk in een excursie van 2,5 uur. Laat staan dat je in deze tijdspanne het hele paleis kunt zien wanneer je er individueel heen zou gaan. Het minpunt was dat de prijsuitreiking niet direct dezelfde avond werd gehouden.
Excursie De wijk Eyup
door: Jimat
Op deze wat regenachtige dag vertrekken we te voet naar het Topkapipaleis: wat een stad op zich is. Sultan… heeft dit laten bouwen met als inspiratiebron Versailles van Lodewijck XIV. Bijzonder is dan ook in dit paleis naast Oosterse architectuur ook duidelijke invloeden en soms zelfs kopieën uit Versailles heeft.
Het paleis bevindt zich op loopafstand van het hotel. Tussendoor wordt een korte stop gehouden zodat de groep weer bij elkaar kan aansluiten. Bij de ingang van het paleis aangekomen wordt duidelijk uitgelegd wat ons te wachten staat. Je weet waar je aan toe bent. Na een korte uitleg over de geschiedenis van het paleis worden we in groepjes gedeeld en krijgen we de opdracht.
De opdracht is een speurtocht, die ons door het hele paleis leidt: langs de keukens, de sieraden, de troonzaal, de harem inclusief de lievelingszalen, wasruimten en woonvertrekken, de verschillende architectonische bouwstijlen en niet te vergeten de tuinen. De vragen zijn zo geformuleerd dat je precies weet waar je je in het paleis bevindt. De nadruk licht op de vergelijking met Versailles. De meer theoretische vragen zijn voorzien van een stukje achtergrond informatie. Mocht je de vragen dan nog niet kunnen beantwoorden was een Capitol of Lonely Planet ook erg bruikbaar.
Anders dan bij andere excursies waren gingen er nu geen excursiebegeleiders met de groepjes studenten mee. Zij hadden zich op strategische plaatsen binnen het paleis gevestigd. Wanneer de speurtocht je naar hen stuurde hadden zij een opdracht voor de groep welke ter plaatse moest worden uitgevoerd, zoals het maken van een foto of het raden van specerijen. Verder controleerden ze of er geen problemen waren.
Doordat het paleis zo ontzettend groot is en er dan ook veel opdrachten waren die niet allemaal beantwoord konden worden, kwam iedereen na een kleine uitloop weer bijeen. Per groep werden de antwoorden kort besproken. Niet allemaal, alleen die waar vragen over waren.
Dit was een erg goede manier om kennis te maken met het Topkapipaleis. Door zelf aan het werk gezet te worden kom je veel meer te weten over het paleis. Je ervaart de omgeving op deze manier intensiever, dan wanneer een gids zijn standaard verhaaltje zou vertellen. De speurtocht was wel te lang, waardoor mijn groepje niet alles van het paleis heeft kunnen zien. Maar dit is waarschijnlijk ook niet mogelijk in een excursie van 2,5 uur. Laat staan dat je in deze tijdspanne het hele paleis kunt zien wanneer je er individueel heen zou gaan. Het minpunt was dat de prijsuitreiking niet direct dezelfde avond werd gehouden.
Excursie De wijk Eyupdoor: Jimat
vrijdag
Nùbia, Jana, Jesper en Niki
Na de lunch op de boot krijgen we van ervaren reisleidster Nùbia alvast de eerste informatie over de excursie die we gaan doen over de wijk Eyüp. Nùbia verteld ons dat we de meest heilige wijk van Istanbul gaan bezoeken. Het is natuurlijk ook vrijdag, wat onder de moslims hetzelfde is als wat de zondag voor de christenen is, we worden daarom nadrukkelijk gevraagd om daar respect voor te hebben.
Aangekomen bij het startpunt van de excursie wordt de groep in vier groepen verdeeld, mijn groep gaat mee met Jana.
Jana vertelt ons nog wat over het oriëntalisme. Het is de bedoeling dat wij op een oriëntalistische manier naar de wijk gaan kijken, net als de schrijver ……
Jana benadrukt dat ze tijdens deze excursie vooral een begeleidende rol zal vervullen, en niet die van een reisleidster die alle informatie voorkauwt.
We beginnen bij de fontein. We observeren daar het tafereel; veel groepjes vrouwen, kinderen die (ge)wassen (worden). De fontein is het knooppunt waar vanuit de excursie start. We schrijven hier een aantal dichtregels over. Het is de bedoeling dat we deze dichtregels schrijven met het oriëntalisme in ons achterhoofd, het geheel romantiseren, of niet geheel waarheidsgetrouw schrijven, is dus geen punt.
Onze volgende locatie is de Eyüp moskee. Jana verteld ons dat deze moskee erg bijzonder is voor veel moslims, en ook echt een bedevaartsoord is. Wij moeten zelf gaan uitzoeken wat deze moskee dan zo bijzonder maakt.
We worden dus de moskee in gestuurd, maar ons wordt niet verteld dat de vrouwen eigenlijk helemaal niet beneden mogen zijn, en dus gelijk naar boven moeten. Jammer dat we dit weten, want dat zorgt wel voor een ongemakkelijke situatie.
In een ander gedeelte van de moskee ligt Eyüp begraven. De hele kamer staat vol met mensen die gebeden prevelen en achterstevoren de ruimte uit lopen, om Eyüp maar niet de rug toe te keren. Ik voel me ontzettend ongemakkelijk en vind het helemaal niet prettig om als een aapjes kijker tussen deze mensen te staan die ogenzienlijk een emotionele religieuze ervaring hebben.
Vervolgens lopen we langs de grote begraafplaats ( Welke Nederlanders verdienen het om daar ook te liggen, en in welke volgorde van belangrijkheid?) om uiteindelijk uit te komen bij het ‘toppunt’. Vanaf deze plek hebben we een prachtig uitzicht over Eyüp en de Gouden Hoorn. Op deze plek maken we ons ‘eindgedicht’. Iedereen verzint één zin. ‘De lokroep van de gouden hoorn is door niemand te weerstaan…’ Ja, ja… Elke groep presenteert hun gedicht, en na een stemronde wordt bepaald wie de gelukkige winnaars zijn. Zij mogen namelijk met de kabelbaan naar beneden, de rest van ons moet te voet de afdaling maken.
Leuk en leerzaam aan deze excursie vond ik dat we in een korte tijd toch veel van de wijk hebben gezien, en ik ook echt het gevoel had dat de wijk wel een beetje had ‘ervaren’.
Jammer vond ik dat de energie van de hele excursie wel héél ‘laag’ was. Natuurlijk lag dat aan de groep, maar ik denk wel dat er vanuit de begeleiding wat meer energie gegeven had kunnen worden. Omdat er weinig pit in zat heb ik excursie toch wel als behoorlijk slepend ervaren, en dat vond ik zonde.
Na de lunch op de boot krijgen we van ervaren reisleidster Nùbia alvast de eerste informatie over de excursie die we gaan doen over de wijk Eyüp. Nùbia verteld ons dat we de meest heilige wijk van Istanbul gaan bezoeken. Het is natuurlijk ook vrijdag, wat onder de moslims hetzelfde is als wat de zondag voor de christenen is, we worden daarom nadrukkelijk gevraagd om daar respect voor te hebben.
Aangekomen bij het startpunt van de excursie wordt de groep in vier groepen verdeeld, mijn groep gaat mee met Jana.
Jana vertelt ons nog wat over het oriëntalisme. Het is de bedoeling dat wij op een oriëntalistische manier naar de wijk gaan kijken, net als de schrijver ……
Jana benadrukt dat ze tijdens deze excursie vooral een begeleidende rol zal vervullen, en niet die van een reisleidster die alle informatie voorkauwt.
We beginnen bij de fontein. We observeren daar het tafereel; veel groepjes vrouwen, kinderen die (ge)wassen (worden). De fontein is het knooppunt waar vanuit de excursie start. We schrijven hier een aantal dichtregels over. Het is de bedoeling dat we deze dichtregels schrijven met het oriëntalisme in ons achterhoofd, het geheel romantiseren, of niet geheel waarheidsgetrouw schrijven, is dus geen punt.
Onze volgende locatie is de Eyüp moskee. Jana verteld ons dat deze moskee erg bijzonder is voor veel moslims, en ook echt een bedevaartsoord is. Wij moeten zelf gaan uitzoeken wat deze moskee dan zo bijzonder maakt.
We worden dus de moskee in gestuurd, maar ons wordt niet verteld dat de vrouwen eigenlijk helemaal niet beneden mogen zijn, en dus gelijk naar boven moeten. Jammer dat we dit weten, want dat zorgt wel voor een ongemakkelijke situatie.
In een ander gedeelte van de moskee ligt Eyüp begraven. De hele kamer staat vol met mensen die gebeden prevelen en achterstevoren de ruimte uit lopen, om Eyüp maar niet de rug toe te keren. Ik voel me ontzettend ongemakkelijk en vind het helemaal niet prettig om als een aapjes kijker tussen deze mensen te staan die ogenzienlijk een emotionele religieuze ervaring hebben.
Vervolgens lopen we langs de grote begraafplaats ( Welke Nederlanders verdienen het om daar ook te liggen, en in welke volgorde van belangrijkheid?) om uiteindelijk uit te komen bij het ‘toppunt’. Vanaf deze plek hebben we een prachtig uitzicht over Eyüp en de Gouden Hoorn. Op deze plek maken we ons ‘eindgedicht’. Iedereen verzint één zin. ‘De lokroep van de gouden hoorn is door niemand te weerstaan…’ Ja, ja… Elke groep presenteert hun gedicht, en na een stemronde wordt bepaald wie de gelukkige winnaars zijn. Zij mogen namelijk met de kabelbaan naar beneden, de rest van ons moet te voet de afdaling maken.Leuk en leerzaam aan deze excursie vond ik dat we in een korte tijd toch veel van de wijk hebben gezien, en ik ook echt het gevoel had dat de wijk wel een beetje had ‘ervaren’.
Jammer vond ik dat de energie van de hele excursie wel héél ‘laag’ was. Natuurlijk lag dat aan de groep, maar ik denk wel dat er vanuit de begeleiding wat meer energie gegeven had kunnen worden. Omdat er weinig pit in zat heb ik excursie toch wel als behoorlijk slepend ervaren, en dat vond ik zonde.
Excursie Beylerbeyi Paleisdoor: Jimat
Vrijdag
Rosa, Peike, Jeanine en Ise
Met de boot vetrekken we naar het Beylerbey paleis. Peike verteld via de intercom nog wat informatie over het Beylerbey paleis, een prettige manier van informatie vertellen. Al dobberend over het water horen we over Abdul Aziz, zijn zomerverblijven en zijn tevergeefs poging om monogaam te blijven… Ook het oriëntalisme en occidentalisme komen weer even kort aan bod.
Aangekomen bij het paleis worden we in twee groepen verdeeld. Een groep gaat met Peike in Ise een rondleiding door het paleis doen, mijn groep begint met de praktische opdracht met Rosa en Jannine.
De praktische opdracht blijkt het maken van een toneelstukje. De groep wordt onderverdeeld in drie groepjes die allen aan de slag moeten met een stukje tekst m.b.t. de verschillende aspecten van het leven van de sultan. Mijn groep maakt een stukje over de sultan die de Nederlandse afgevaardigde Calkoen ontvangt. Erg veel tijd om aan de stukjes te werken is er niet, we moeten ze al snel aan elkaar presenteren.
Veel lachen, gieren, brullen, en soms komt het verhaal ook nog eens duidelijk over!J
Dan is het tijd voor de rondleiding van onze Turkse gids. Gelukkig is Köksal er om te vertalen. Jammer dat onze Turkse gids er niet zoveel zin in schijnt te hebben, want hij raast als een bezetene door het paleis, waar ik persoonlijk wel wat meer tijd aan had willen besteden. Jannine en Rosa proberen op de ‘overgebleven’ momentjes nog wat extra informatie toe te voegen. Binnen no-time, althans zo voelt het voor mij, staan we weer buiten, met een weelderig, over the top, goud, westers paleis op mijn netvlies gebrand.
Buiten heb je in je excursiegroepje kort de tijd om je vergelijkingsopdracht te bespreken. Wij moeten drie overeenkomsten benoemen tussen de buitenkant van het Versailles paleis en het Beylerbey paleis.
Ook moeten we nadenken over de volgende stelling: ‘Het Beylerbey paleis is meer een West-Europees paleis dan een oosters paleis.’
Wij waren het met deze stelling eens omdat de bouw en structuur van het paleis zeer westers zijn. De detailvoering is soms wel oosters, maar hierdoor lijkt het meer op oriëntalisme dan op occidentalisme.
Al met al een leerzame excursie. De excursie leiders lieten merken dat ze veel kennis hadden, en het toneelstukje was een originele praktische opdracht.De excursie voelde voor mij als een érg lange excursie, waarin we veel in weinig tijd hebben gedaan, maar in zijn geheel kwam het ook wel erg haastig op mij over. Bijvoorbeeld: het benoemen van een dramaturg en regisseur tijdens het toneelstukje wekt bij mij de verwachting dat je echt wel over het stukje na moet denken en er serieus de tijd voor moet nemen, maar daar was jammer genoeg geen tijd voor.
Rosa, Peike, Jeanine en Ise
Met de boot vetrekken we naar het Beylerbey paleis. Peike verteld via de intercom nog wat informatie over het Beylerbey paleis, een prettige manier van informatie vertellen. Al dobberend over het water horen we over Abdul Aziz, zijn zomerverblijven en zijn tevergeefs poging om monogaam te blijven… Ook het oriëntalisme en occidentalisme komen weer even kort aan bod.
Aangekomen bij het paleis worden we in twee groepen verdeeld. Een groep gaat met Peike in Ise een rondleiding door het paleis doen, mijn groep begint met de praktische opdracht met Rosa en Jannine.
De praktische opdracht blijkt het maken van een toneelstukje. De groep wordt onderverdeeld in drie groepjes die allen aan de slag moeten met een stukje tekst m.b.t. de verschillende aspecten van het leven van de sultan. Mijn groep maakt een stukje over de sultan die de Nederlandse afgevaardigde Calkoen ontvangt. Erg veel tijd om aan de stukjes te werken is er niet, we moeten ze al snel aan elkaar presenteren.
Veel lachen, gieren, brullen, en soms komt het verhaal ook nog eens duidelijk over!J
Dan is het tijd voor de rondleiding van onze Turkse gids. Gelukkig is Köksal er om te vertalen. Jammer dat onze Turkse gids er niet zoveel zin in schijnt te hebben, want hij raast als een bezetene door het paleis, waar ik persoonlijk wel wat meer tijd aan had willen besteden. Jannine en Rosa proberen op de ‘overgebleven’ momentjes nog wat extra informatie toe te voegen. Binnen no-time, althans zo voelt het voor mij, staan we weer buiten, met een weelderig, over the top, goud, westers paleis op mijn netvlies gebrand.
Buiten heb je in je excursiegroepje kort de tijd om je vergelijkingsopdracht te bespreken. Wij moeten drie overeenkomsten benoemen tussen de buitenkant van het Versailles paleis en het Beylerbey paleis.
Ook moeten we nadenken over de volgende stelling: ‘Het Beylerbey paleis is meer een West-Europees paleis dan een oosters paleis.’
Wij waren het met deze stelling eens omdat de bouw en structuur van het paleis zeer westers zijn. De detailvoering is soms wel oosters, maar hierdoor lijkt het meer op oriëntalisme dan op occidentalisme.
Al met al een leerzame excursie. De excursie leiders lieten merken dat ze veel kennis hadden, en het toneelstukje was een originele praktische opdracht.De excursie voelde voor mij als een érg lange excursie, waarin we veel in weinig tijd hebben gedaan, maar in zijn geheel kwam het ook wel erg haastig op mij over. Bijvoorbeeld: het benoemen van een dramaturg en regisseur tijdens het toneelstukje wekt bij mij de verwachting dat je echt wel over het stukje na moet denken en er serieus de tijd voor moet nemen, maar daar was jammer genoeg geen tijd voor.
Excursie Beeldende Kunst in Peradoor: Malou
groep: Esther, Channa, Joske en Rosa
Na een vrije ochtend verzamelde de groep zich bij Tünel en vervolgens werd de groep in vieren gesplitst. Kort werd uitgelegd dat we naar drie verschillende musea of galerijen zouden gaan. Allereerst het Peramuseum: een museum met orientalistsiche schilderijen. Per verdieping werd er kort iets uitgelegd en kreeg de groep kort de tijd om rond te kijken voordat we naar de volgende verdieping gingen.
Na afloop van het Pera museum werd ons een kleine fotografie opdracht gegeven: fotografeer orientalische architectuur. Vervolgens werden we verwacht bij de volgende galerie. Onze begeleidster was bij deze opdracht niet erg zichtbaar. In plaats van met ons mee te lopen ging zij een andere kant op en wachtte ze ons op bij de galerie. Erg lastig aangezien er al snel onduidelijkheid over wat de opdracht precies inhield.
De tweede galerie was gevestigd in het bankgebouw van Yapi Kerdi. Daar was een tentoonstelling van de Finse kunstenares Elina Brotherus. Haar werk toont een eenzaamheid, wat voor mij veroorzaakt werd door de vele ‘koude-in-spiegels-gefotografeerde-naaktportretten’ en de lege landschappen. Na een korte inleiding kon er rondgekeken worden. Na afloop werd dit werk kort besproken.
Ten slotte een derde galerie. Waarvan ik me nog steeds afvraag hoe de groep deze ooit gevonden heeft. In een enorm groot, en mooi gebouw, met gigantische deuren zit een klein kantoor verstopt.
In de gang naar dit kantoor hing hedendaagse Turkse kunst. Wat erg sarcastisch van aard was. Hoewel het aanbod erg klein was, gaven deze kunstenaars duidelijk hun andere zienswijze op Turkije weer. ‘Klein maar krachtig’?
Ook hier een korte bespreking, waarna de excursie direct was afgelopen. Er was geen centraal verzamelpunt.
Al met al heb ik bij deze excursie een geen duidelijk beeld gekregen over wat kunst in Pera nu precies inhoudt. De gekozen locaties waren voor mij wat onsamenhangend en de begeleiding was voor mij ook niet heel duidelijk. Dat we daarbij ook geen gezamenlijke afsluiting hadden, versterkt dit. Dit alles doet niet af aan het feit dat de gekozen locaties op zich allemaal wel erg interessant waren. Een erg gevarieerd programma op verassende locaties.
Excursie Dans
door: Dieuwertje
Na afloop van het Pera museum werd ons een kleine fotografie opdracht gegeven: fotografeer orientalische architectuur. Vervolgens werden we verwacht bij de volgende galerie. Onze begeleidster was bij deze opdracht niet erg zichtbaar. In plaats van met ons mee te lopen ging zij een andere kant op en wachtte ze ons op bij de galerie. Erg lastig aangezien er al snel onduidelijkheid over wat de opdracht precies inhield.
De tweede galerie was gevestigd in het bankgebouw van Yapi Kerdi. Daar was een tentoonstelling van de Finse kunstenares Elina Brotherus. Haar werk toont een eenzaamheid, wat voor mij veroorzaakt werd door de vele ‘koude-in-spiegels-gefotografeerde-naaktportretten’ en de lege landschappen. Na een korte inleiding kon er rondgekeken worden. Na afloop werd dit werk kort besproken.
Ten slotte een derde galerie. Waarvan ik me nog steeds afvraag hoe de groep deze ooit gevonden heeft. In een enorm groot, en mooi gebouw, met gigantische deuren zit een klein kantoor verstopt.
In de gang naar dit kantoor hing hedendaagse Turkse kunst. Wat erg sarcastisch van aard was. Hoewel het aanbod erg klein was, gaven deze kunstenaars duidelijk hun andere zienswijze op Turkije weer. ‘Klein maar krachtig’?Ook hier een korte bespreking, waarna de excursie direct was afgelopen. Er was geen centraal verzamelpunt.
Al met al heb ik bij deze excursie een geen duidelijk beeld gekregen over wat kunst in Pera nu precies inhoudt. De gekozen locaties waren voor mij wat onsamenhangend en de begeleiding was voor mij ook niet heel duidelijk. Dat we daarbij ook geen gezamenlijke afsluiting hadden, versterkt dit. Dit alles doet niet af aan het feit dat de gekozen locaties op zich allemaal wel erg interessant waren. Een erg gevarieerd programma op verassende locaties.
Excursie Dans
door: Dieuwertje
Marijn, Josephine, Lieke en Maren
De excursie begon in de vergaderzaal van het hotel. Daar legde Josephine het een en ander uit over het verloop van de excursie. Daarna deed Marijn met de groep een ritme oefening. Eerst in een regelmatige maatsoort, daarna in een onregelmatige maatsoort omdat dat vaak gebruik wordt in de Turkse volksmuziek. En dat was ook wat we gingen zien die avond. Turkse volksdans op Turkse volksmuziek. De onregelmatige maatsoort die Marijn behandelde was 7/8. Hij legde dit uit door middel van de woorden appel en ananas. Appel heeft 2 tellen (Ap-pel) en ananas heeft 3 tellen (A-na-nas). Als je twee keer het woord appel en een keer het woord ananas zegt heb je eigenlijk al een 7/8 maat te pakken. Leuk dat hij dat zo aanleerde, want bij de docentenopleiding muziek leren wij ook om het zo aan leerlingen aan te leren. Appelappelananas wordt dus 1212123 (makkelijk gezegd, 1234567, dus een 7/8 maatsoort).
Nadat we het ritme gesproken hadden, moesten we het ook meeklappen en meestampen om zo ook lichamelijk te voelen hoe de maatsoort in elkaar zit.
Daarna gingen we naar de tram in groepen, zodat we niet met de hele club op het perron zouden staan. Dit was een beetje lastig, want alsnog was de tram vol, maar toch kwamen we allemaal op tijd aan. Daar aangekomen kregen we allemaal een hand-out met informatie over dans in Istanbul, met een stukje geschiedenis en hoe het er hedendaags aan toe gaat. Ook stond het verhaaltje van de onregelmatige maatsoorten er weer op. Dit was goed, want dan kon iedereen het nog even voor zichzelf nalezen hoe het ook al weer zat. Tijdens de voorstelling hadden we een blaadje gekregen met daarop de 3 dansen die we gingen zien uitgelegd. We moesten de omschrijving kunnen herkennen in de dans en de muziek, om zo de goede dans op de goede plek neer te zetten. Daarnaast moesten we goed luisteren in welke dans plus muziek we een onregelmatige maatsoort herkenden. Dit was een erg leuke opdracht. Ook niet te intensief, zodat we ook nog lekker naar de dansen konden kijken en naar de muziek konden luisteren. Na de voorstelling gingen we in groepen bij elkaar zitten, elke groep een andere docent. Hiermee evalueerden we de voorstelling en bespraken we de vragen. Het werd goed uitgelegd door de docenten, als iemand een fout antwoord had, kon daar goed op gereageerd worden en werd het nog eens extra uitgelegd zodat diegene het snapte. Een erg goede excursie!
Excursie Istanbul Modern
door: Jimat
Excursie Istanbul Modern
door: Jimat
Zondag
Angela, Wendy en Kirsten
De allerlaatste excursie alweer!
Na wat verwarring wat betreft het gebruik van de garderobe kunnen we beginnen.
De groep is in drieën gedeeld, ik behoor tot de groep van Wendy. Deze groep wordt ook weer onderverdeeld in groepjes van vier mensen. Elk groepje krijgt een woord toebedeeld, ons woord is ‘liefde’.
Eerst krijgen we drie kwartier om op de bovenverdieping ( waar de schilderijen hangen) rond te kijken, en samen met onze groep een werk uit te kiezen dat bij ons themawoord ‘liefde’ past.
Wij kiezen het werk ‘Door’ van Berhan Uyugur. We hebben een formulier met vragen meegekregen die we behandelen a.d.h.v. het door ons gekozen werk. De vragen gaan over materiaal, kleurgebruik, vormen, compositie, betekenis, is het abstract of figuratief? We vonden dat het door ons gekozen werk bij het woord ‘liefde’ past omdat de schilder liefde voor zijn vrienden en andere elementen in zijn leven wilde betrekken bij zijn dood en levensverhaal.
Afbeelding
Hetzelfde doen we op de beneden verdieping, de fotoverdieping. Drie kwartier om rond te kijken en een werk te kiezen voor ‘liefde’.
Wij kiezen de ‘Untitled film stills’ van Cindy Sherman. Het is een serie van vier foto’s waar een vrouw op is afgebeeld. De vrouw staat op alle foto’s centraal, en de foto’s zijn in zwart/wit. De foto’s lijken gemaakt te zijn door een soort paparazzi of een stalker. Het lijkt alsof de vrouw gevolgd wordt en de fotograaf niet kent.
Dit deed ons denken aan een soort doorgeslagen liefde van een stalker voor zijn prooi. Waar ligt de grens tussen liefde en obsessie?
Afbeelding…
Alle ‘groepjes van Wendy’ komen bijeen en mogen allen één van de uitgekozen werken aan de rest van de groep presenteren. Wendy stelt de presenterende groep vragen, en betrekt de rest van de groep er ook bij door vragen op de man af te stellen. ( ‘En wat vindt jij daar dan van Josephine?’)
Na afloop van deze presentaties verzamelen we allemaal buiten, om in een grote kring een positieve ervaring in de vorm van één kernwoord met elkaar te delen.
Ik vond het tijdens deze laatste excursie ontzettend fijn dat ik op mijn gemakje door het museum kon neuzen, en echt de tijd had om naar de werken te kijken. Na een week vol excursies met toch wel veel ‘haast-elementen’erin vond ik het écht een verademing om nu zelfstandig rustig rond te kijken.
Een klein minpuntje: Let als je voor een groep staat iets meer op je mimiek en stemgebruik. Dat was soms echt enorm monotoon, en werd daardoor saai, terwijl er wel echt zinnige dingen werden gezegd/gevraagd.
vrijdag 10 oktober 2008
Hedendaagse Turkse artiesten
Mercan Dede
Ferdi Tayfur, ook wel Ferdi babi genoemd wat vader betekent, is geboren in 1945 in Adana. Hij is een van de grootste Turkse sterren van de muziekstijl arabesk. Hij stamt uit een arm gezin en zijn vader overlijdt als hij zes jaar oud is. Het duurt niet lang voordat zijn bijzondere stem ontdekt werd. Toch werd zijn eerste album een flop. Maar met zijn tweede album werd hij in een klap een ster. Hij heeft ongeveer veertig albums gemaakt en aan vele films meegewerkt hij bezit een eigen muziek studio, hij is regisseur en er is ook een boek uitgebracht (seter cizagi) over zijn leven. Zijn albums en films waren vooral in de jaren 80 en 90 populair maar hij blijft een van de grootste zangers uit Turkije.
Mercan Dede is een hedendaags artiest, geboren in Turkije, wonend in Montreal en Istanbul . Hij vormt een ensemble met Turkse en Canadese musici die op een subtiele manier Oosterse spirituele tradities en Sufi muziek combineren. In zijn muziek klinkt electronische muziek samen met originele, authentieke instrumenten .Juist de combinatie van oorspronkelijk met nieuw ziet hij als een van zijn belangrijkste inspiraties.
Hadise
Hadise is een vlaamse zangeres met Turkse roots. Ze had meegedaan aan Idool 2003, maar was daar 5e geworden. Uiteindelijk is ze wel ontdekt door een platenmaatschappij en stormt nu door in de hitlijsten, zowel in Belgie als in Turkije. Haar muziek is het beste te omschrijven als R&B met oosterse tinten.
Mor ve Ötesi
Mor ve Ötesi is een Turkse alternatieve rockband uit Istanbul, opgezet in 1995 door de frontman Harun Tekin. Samen met Kerem Kabadayi, Burak Güven en Kerem Özyegem vormt hij de band Mor ve Ötesi. Na hun album ‘Dünya Yalan Söylüyor’(‘De wereld ligt’) breken ze met een enorm succes door in Turkije. De naam van de band is afkomstig van het woord ‘Morötesi’, het Turkse woord voor ‘ultraviolet’.Dit jaar, 2008, heeft de band Turkije vertegenwoordigd op het Euro Visie Songfestival met het nummer ‘Deli’. Hierbij kwamen ze op de 7e plek.Goede up-tempo nummers met een hoogstaand stukje muzikaliteit!
Sultana
Sultana is geboren en getogen in Turkije waar ze een van de grootste hip-hop artieste is. Ze heeft een geheel nieuwe sound ontwikkeld door hip-hop beats te mixen met etnische muziek waarbij een hypnotiserende sound ontstaat. Soms zijn haar teksten humoristisch soms gaan ze over politiek. Ze heeft het ook over haar leven als jonge vrouw zowel in Turkije als in de Verenigde Staten.Haar debuut album kwam uit in juni 2000 genaamd Cerkez Kizi. En ze werd in een klap beroemd met haar controversiële video clip van haar hit kus kalkmaz.
Sultana is geboren en getogen in Turkije waar ze een van de grootste hip-hop artieste is. Ze heeft een geheel nieuwe sound ontwikkeld door hip-hop beats te mixen met etnische muziek waarbij een hypnotiserende sound ontstaat. Soms zijn haar teksten humoristisch soms gaan ze over politiek. Ze heeft het ook over haar leven als jonge vrouw zowel in Turkije als in de Verenigde Staten.Haar debuut album kwam uit in juni 2000 genaamd Cerkez Kizi. En ze werd in een klap beroemd met haar controversiële video clip van haar hit kus kalkmaz.Ferdi Tayfur
Ferdi Tayfur, ook wel Ferdi babi genoemd wat vader betekent, is geboren in 1945 in Adana. Hij is een van de grootste Turkse sterren van de muziekstijl arabesk. Hij stamt uit een arm gezin en zijn vader overlijdt als hij zes jaar oud is. Het duurt niet lang voordat zijn bijzondere stem ontdekt werd. Toch werd zijn eerste album een flop. Maar met zijn tweede album werd hij in een klap een ster. Hij heeft ongeveer veertig albums gemaakt en aan vele films meegewerkt hij bezit een eigen muziek studio, hij is regisseur en er is ook een boek uitgebracht (seter cizagi) over zijn leven. Zijn albums en films waren vooral in de jaren 80 en 90 populair maar hij blijft een van de grootste zangers uit Turkije.Hande Yener
Hande Yener is een van de grootste Turkse popsterren van dit moment. In 2000 brak zij door en ze is sindsdien niet meer weg te slaan uit de Turkse hitlijsten. Hande Yener heeft veel verschillende muziekstijlen geïntroduceerd in Turkije en alle acht albums van Hande wekte veel interesse door de verschillende stijlen, genres en ritmes die samenkomen in haar muziek. Naast de experimenten die zij uitvoert met haar muziek, veranderd Hande constant haar uiterlijk en imago, zodat elk album een hele andere kant van Hande Yener laat zien.
donderdag 9 oktober 2008
Kijkersvraag: Aan welke nederlandse muziekstijl doet dit je denken?
Bir meçhul aleme giderken dünya
WHILE THE WORLD IS GOING TO AN UNKNOWN UNIVERSE/WORLD
Belki bir gerçegiz belki de rüya
MAYBE WE ARE A REALITY, MAYBE (WE ARE) DREAM
Seni buldum ya seni buldum ya
SO I FOUND YOU, SO I FOUND YOU (fortunately I found you)
Olsak da hem gerçek hem rüya
EVEN THOUGH WE BECOME BOTH REALITY AND DREAM
Seni buldum ya seni buldum ya
SO I FOUND YOU, SO I FOUND YOU (fortunately I found you)
Olsak da hem gerçek hem rüya
EVEN THOUGH WE BECOME BOTH REALITY AND DREAM
Ask midir bu bilemiyorum
I DON'T KNOW IF THIS IS LOVE
Sanki sensiz yasamiyorum
AS IF I CANNOT LIVE WITHOUT YOU
Sevdim ama diyemiyorum
I LOVED BUT I CANNOT TELL
Sensiz olamiyorum
I CANNOT BE WITHOUT YOU
Dünyaya yeniden gelmis gibiyim
AS IF I CAME TO THE WORLD AGAIN (means "I was born the second time")
Dünyami askina vermis biriyim
I AM THE ONE THAT GAVE HIS WORLD TO YOUR LOVE
Sevince bir baska oluyor insan
HUMAN BECOMES DIFFERENT (feels in a different way) WHEN SHE/HE LOVES
Bir ömrü bir anda tatmis gibiyim
AS IF I TASTED A LIFETIME IN A SECOND
Onderzoeksvragen
1. Wat is het muziekaanbod in Istanbul, waar liggen de accenten? Beschrijf meerdere niveaus: high – low art, amateur/professioneel, traditioneel en folklore – modern – mengvormen
Het muziekaanbod in Istanbul is enorm groot. In de straten vind je de straatmuzikanten met traditionele instrumenten, terwijl er uit een kroeg aan dezelfde straat hippe dance, R&B, pop en rock schalt. Op elke hoek van de straat is dus wel een andere muziekstijl te vinden.
De laatste jaren zijn de westerse invloeden erg herkenbaar in de Turkse muziek. Turkse pop en rockartiesten mengen de sounds van Turkije samen met de westerse sounds. Door deze vermenging van Turkse muziektradities met westerse popmuziek is de karakteristieke Turkpop ontstaan. Dit is een mengeling van westerse pop, jazz en traditionele Turkse muziek. Er wordt gebruik gemaakt van zowel westerse instrumenten als instrumenten uit de traditionele muziek.
De lange muzikale tradities van de Turkse volksmuziek, de klassieke en de militaire muziek hebben de hedendaagse Turkse populaire muziek sterk beïnvloed. Turkse jongeren in Nederland en Duitsland zijn gaan rappen met begeleiding van Turkse instrumenten. Hier is een mooie mengvorm ontstaan van traditionele Turkse instrumenten en hedendaagse rap. Een andere mengvorm is die van de artiest Mercan Dede. Deze maakt electronische muziek, maar wel gecombineerd met originele, authentieke instrumenten. Zelf bespeelt hij de ney. Hij ziet de combinatie van oorspronkelijk met nieuw als een van zijn belangrijkste inspiraties.
Een andere populaire artiest die verschillende stijlen combineert is Baba Zula. Deze artiest mixt oriëntale instrumenten als de darbuka, de saz (of electronische saz) en andere traditionele instrumenten met electronische en moderne geluiden. Hij noemt het zelf ‘Oriental Dub’.
Een enorm populaire muziekstijl in Turkije is de arabesk. Arabesk is een Turkse vorm van een smartlap. Het is éénstemmige muziek, gezongen door een solist(e). Deze wordt begeleid door een groot, vaak westers orkest. Vaak word er over ongelukkige liefdes en de ellendige omstandigheden van arme boeren of gastarbeiders in Europa gezongen.
Daarnaast heeft Istanbul de afgelopen jaren een jazz-revival beleefd. Overal in de stad zijn jazz-cafés en jazzclubs als paddenstoelen uit de grond geschoten. Naast deze jazzcafés zijn er honderden türkü-bars te vinden. Vooral in de wijken Beyoglu em Taksim. Je treft er volksmuziek uit alle regio’s van Turkije, waarop mannen ’s nachts heimwee naar hun geboortestreek wegdansen. In het hart ligt Babylon, Istanbul’s Paradiso, waarje elke avond terecht kan voor jazz-, pop-, of wereldmuziekoptredens.
Hieronder een aantal verschillende muziekstijlen die nu populair zijn.
Bronnen:
Begrippenlijst ‘Muziek in Turkije’, Adri Schreuder, colleges Istanbul module
http://www.babazula.com/roots/nm-bio-cp-4
http://vliegreizen.planeet.biz/vliegreizen/turkije/muziek.html
‘Turkey Now!’De kroon op 20 jaar Kulsan, Trouw, zaterdag 4 oktober 2008
MERCAN DEDE - ISTANBUL
SULTANA - KUSU KALKMAZ
NUMMER 1 IN DE TURKSE TOP 40
HADISE - DELI OGLAN
Turkse volksmuziek
In de 11e eeuw vermengen de Turken zich vanuit Centraal-Azië, met de Armenen en Koerden in het Oosten, en de Grieken in het westen. De volksmuziek is ontstaan op het platteland maar zit nu tussen platteland en de stad in doordat veel boeren verhuizen.Onderwerpen die worden bezongen in de Turkse volksliederen zijn o.a.: liefdesliederen, religieuze onderwerpen, natuur beschrijving, dagelijkse leven, ballades en klaagliederen - die worden door vrouwen gezongen.Deze liederen vallen onder te verdelen in uzun hava (versieringsrijke lange melodielijnen) en kirik hava (simpele meestal dansliedjes met korte ‘versieringen’,). Liedjes worden niet altijd begeleid, maar als dat gebeurt, dan gebeurt dit op de saz.
Koerdische Muziek
In 1940 mocht de Koerdische taal zelfs niet gesproken worden.In de Koerdische muziek zijn er verhalenvertellers en barden (rondtrekkende zangers), die verhalen vertellen door spreken en zingen af te wisselen. Ze vertellen historische verhalen die een link hebben met een actuele situatie. Deze gaan meestal over helden. Verder zijn er liefdesliederen, dansmuziek, trouw- en feestmuziek, erotische liederen en worksongs, geïmproviseerde liederen tijdens het werken op het land.De Koerden bespelen voornamelijk de davul en zurna.Verder worden de duduk (een blaasinstrument, dubbelriet net als de Ney) en de kemenche veel gebruikt.In de 20e eeuw werden Koerdische liederen verboden. Sommige zangers gingen in het Turks zingen. Anderen bleven Koerdisch zingen maar vluchtten het land uit. Er ontstond een zwarte markt voor de muziek, o.a. met piratenradio-stations en ondergrondse bewegingen die de verboden muziek opnames maakten. Sivan Perver moest vluchten vlak nadat hij een superster werd in de Koerdisch-Turkse gemeenschap. Sind 1976 woont hij in Duitsland. Hij is nog steeds zeer bekend.
2. Wat maakt Istanbul muzikaal anders dan Amsterdam of andere wereldsteden?
Een lastig te beantwoorden vraag. Want net als Istanbul staat een wereldstad als Amsterdam (op een geheel andere manier) bekend om zijn aanbod van kunst, cultuur en architectuur en is de stad door de geschiedenis heen beïnvloed geweest door andere culturen. Wat muziek betreft ligt een stad als Amsterdam toch achter op de stad Istanbul. Op het Leidseplein in Amsterdam schelt uit iedere bar dezelfde hippe muziek, dat wat op dat moment in de top 40 staat. Ook het concertaanbod sluiten aan op het eenzijdige populaire westerse vraag en aanbod. Hier en daar zijn nog wat Oudhollandse cafeetjes te vinden, maar ook daar worden alleen de populaire Hollandse smartlappen gedraaid. Een wereld van verschil met het veelzijdige muziekaanbod van Istanbul. Waar aan de ene kant van de straat DJ Tiesto uit de speakers knalt, en drie kroegen verder de traditionele saz wordt bespeeld.
De stad Istanbul bestaat uit één grote mengelmoes van verschillende oosterse en westerse invloeden. Gedurende de gehele geschiedenis van de stad, is Istanbul onder invloed geweest van andere culturen. De stad ligt op het snijpunt van oost en west. Het ene deel van de stad is in Europa gevestigd en het andere deel in Azie. Alsof dit niet genoeg diversiteit biedt, was (en is) Istanbul een belangrijke handelsstad door deze gunstige geografische ligging. Al eeuwen lang komen handelaren uit andere delen van de wereld naar Istanbul en brengen zo hun invloeden over. Daarnaast hebben oorlogen een aandeel gehad aan de culturele diversiteit van Istanbul.
Deze invloeden zie je terug in het straatbeeld van Istanbul; restaurants met Vlaamse frieten, Franse wijn en ook de Duitse Bratwurst staat op het menu. Maar belangrijker en intenser zie én voel je deze eeuwenlange invloeden in de muziek. De Turkse cultuur kent van oorsprong een grote verscheidenheid aan muzikale tradities en de daarbij horende dansen, kostuums, instrumenten en muziekopbouw. De verschillende culturen die door de eeuwen heen bij Istanbul op de deur aanklopten, brachten hun muzikale vormen mee. Muziek is dan ook een belangrijke vorm van het overbrengen van culturele kenmerken, doordat een cultuur zich onder andere kenmerkt door de muziek die zij maken.
Om tot de hedendaagse (muzikale) diversiteit te komen, heeft de stad veel te leiden gehad. Met de revolutie van het bewind van Turk Ataturk werden alle tradities en oosterse invloeden zo’n beetje verboden en door het westerse vervangen. Sommige etnische minderheden zoals de Koerden mochten zelfs hun eigen taal niet meer spreken, laat staan zingen.
Een tijd lang was Istanbul een stad als iedere andere stad in Europa. Toch bleven de Turken verlangen naar hun oosterse roots. Naar mate het bewind zachter werd, konden oude invloeden weer hun weg terug vinden. Met als resultaat dat veel westerse muziekstijlen een oosterse tintje hebben gekregen. Maar ook de oosterse en traditionele muziek is nu duidelijk beïnvloed door een westers tintje. Anders dan andere wereldsteden heeft Istanbul de invloeden van buitenaf dus in zich opgenomen en eigen gemaakt. Wat zich tegenwoordig uit in de zogenoemde cross-over muziek.
3. Hoe tref je in Istanbul westerse invloeden en connecties aan?
Vanaf de 18e eeuw gingen er veel westerlingen naar Istanbul. Zij raakten geïnspireerd door deze oosterse stad, en daar kwamen vele werken in vele kunstdisciplines uit voort. In de muziek is deze oosterse invloed heel duidelijk hoorbaar in bijvoorbeeld Mozarts ‘Rondo ala Turca’. Deze stroming van oosters geïnspireerde werken wordt het oriëntalisme genoemd. Vaak, met name in de schilderkunst, gaat het om een geromantiseerd beeld, dat lang niet altijd ook daadwerkelijk door de schilder zijn waargenomen…
Maar Istanbul liet zich op zijn buurt ook inspireren door het westen: het occidentalisme. Met name sultan Ahmed III had een grote voorliefde voor het westen, en dit is dan ook terug te zien in de stad.Na Ahmed III bleven zijn opvolgers interesse in het westen houden.
Sultan Abdul Mecit (1839-1861) liet westerse muzikanten overkomen en liet opera’s van Rossini en Verdi uitvoeren. Sultan Abdul Aziz (1830-1876) hield erg van de westerse schilderkunst en architectuur. Onder zijn bewind werd het ‘Turkse Versailles’ gebouwd: het Beylerbey Paleis. Ook kocht hij westerse locomotieven en oorlogsschepen.
Mustafa Kemal (1881-1938), oftewel Ataturk, ging pas echt ver met het doorvoeren van westerse gebruiken in Turkije. Een aantal van zijn westerse wetten:
- Verbod op het dragen van de fez, en andere traditionele kledij.
- De Islamitische maankalender werd vervangen door gregoriaanse.
- Het Zwitsers burgerlijk wetboek werd overgenomen, hierdoor werd bijvoorbeeld polygamie onwettig
- Het Arabisch schrift werd vervangen door het Latijnse alfabet
- 1934 kregen vrouwen kiesrecht, en zondag werd de nationale rustdag i.p.v. vrijdag.
- Turken moesten verplicht een achternaam nemen.
Maar binnen al deze westerse vormen wilden de turken toch ook hun eigen ‘ei’ nog kwijt. Dit heeft er voor gezorgd dat er vandaag de dag heel veel mengelmoesjes van oost en west te vinden zijn in Turkije, en specifiek in Istanbul. Istanbul ligt natuurlijk ook letterlijk op het snijvlak van oost en west, en heeft dus veel moois van beide werelden kunnen integreren binnen één stad.
Het muziekaanbod in Istanbul is enorm groot. In de straten vind je de straatmuzikanten met traditionele instrumenten, terwijl er uit een kroeg aan dezelfde straat hippe dance, R&B, pop en rock schalt. Op elke hoek van de straat is dus wel een andere muziekstijl te vinden.
De laatste jaren zijn de westerse invloeden erg herkenbaar in de Turkse muziek. Turkse pop en rockartiesten mengen de sounds van Turkije samen met de westerse sounds. Door deze vermenging van Turkse muziektradities met westerse popmuziek is de karakteristieke Turkpop ontstaan. Dit is een mengeling van westerse pop, jazz en traditionele Turkse muziek. Er wordt gebruik gemaakt van zowel westerse instrumenten als instrumenten uit de traditionele muziek.
De lange muzikale tradities van de Turkse volksmuziek, de klassieke en de militaire muziek hebben de hedendaagse Turkse populaire muziek sterk beïnvloed. Turkse jongeren in Nederland en Duitsland zijn gaan rappen met begeleiding van Turkse instrumenten. Hier is een mooie mengvorm ontstaan van traditionele Turkse instrumenten en hedendaagse rap. Een andere mengvorm is die van de artiest Mercan Dede. Deze maakt electronische muziek, maar wel gecombineerd met originele, authentieke instrumenten. Zelf bespeelt hij de ney. Hij ziet de combinatie van oorspronkelijk met nieuw als een van zijn belangrijkste inspiraties.
Een andere populaire artiest die verschillende stijlen combineert is Baba Zula. Deze artiest mixt oriëntale instrumenten als de darbuka, de saz (of electronische saz) en andere traditionele instrumenten met electronische en moderne geluiden. Hij noemt het zelf ‘Oriental Dub’.
Een enorm populaire muziekstijl in Turkije is de arabesk. Arabesk is een Turkse vorm van een smartlap. Het is éénstemmige muziek, gezongen door een solist(e). Deze wordt begeleid door een groot, vaak westers orkest. Vaak word er over ongelukkige liefdes en de ellendige omstandigheden van arme boeren of gastarbeiders in Europa gezongen.
Daarnaast heeft Istanbul de afgelopen jaren een jazz-revival beleefd. Overal in de stad zijn jazz-cafés en jazzclubs als paddenstoelen uit de grond geschoten. Naast deze jazzcafés zijn er honderden türkü-bars te vinden. Vooral in de wijken Beyoglu em Taksim. Je treft er volksmuziek uit alle regio’s van Turkije, waarop mannen ’s nachts heimwee naar hun geboortestreek wegdansen. In het hart ligt Babylon, Istanbul’s Paradiso, waarje elke avond terecht kan voor jazz-, pop-, of wereldmuziekoptredens.
Hieronder een aantal verschillende muziekstijlen die nu populair zijn.
Bronnen:
Begrippenlijst ‘Muziek in Turkije’, Adri Schreuder, colleges Istanbul module
http://www.babazula.com/roots/nm-bio-cp-4
http://vliegreizen.planeet.biz/vliegreizen/turkije/muziek.html
‘Turkey Now!’De kroon op 20 jaar Kulsan, Trouw, zaterdag 4 oktober 2008
MERCAN DEDE - ISTANBUL
SULTANA - KUSU KALKMAZ
NUMMER 1 IN DE TURKSE TOP 40
HADISE - DELI OGLAN
Turkse volksmuziek
In de 11e eeuw vermengen de Turken zich vanuit Centraal-Azië, met de Armenen en Koerden in het Oosten, en de Grieken in het westen. De volksmuziek is ontstaan op het platteland maar zit nu tussen platteland en de stad in doordat veel boeren verhuizen.Onderwerpen die worden bezongen in de Turkse volksliederen zijn o.a.: liefdesliederen, religieuze onderwerpen, natuur beschrijving, dagelijkse leven, ballades en klaagliederen - die worden door vrouwen gezongen.Deze liederen vallen onder te verdelen in uzun hava (versieringsrijke lange melodielijnen) en kirik hava (simpele meestal dansliedjes met korte ‘versieringen’,). Liedjes worden niet altijd begeleid, maar als dat gebeurt, dan gebeurt dit op de saz.
Koerdische Muziek
In 1940 mocht de Koerdische taal zelfs niet gesproken worden.In de Koerdische muziek zijn er verhalenvertellers en barden (rondtrekkende zangers), die verhalen vertellen door spreken en zingen af te wisselen. Ze vertellen historische verhalen die een link hebben met een actuele situatie. Deze gaan meestal over helden. Verder zijn er liefdesliederen, dansmuziek, trouw- en feestmuziek, erotische liederen en worksongs, geïmproviseerde liederen tijdens het werken op het land.De Koerden bespelen voornamelijk de davul en zurna.Verder worden de duduk (een blaasinstrument, dubbelriet net als de Ney) en de kemenche veel gebruikt.In de 20e eeuw werden Koerdische liederen verboden. Sommige zangers gingen in het Turks zingen. Anderen bleven Koerdisch zingen maar vluchtten het land uit. Er ontstond een zwarte markt voor de muziek, o.a. met piratenradio-stations en ondergrondse bewegingen die de verboden muziek opnames maakten. Sivan Perver moest vluchten vlak nadat hij een superster werd in de Koerdisch-Turkse gemeenschap. Sind 1976 woont hij in Duitsland. Hij is nog steeds zeer bekend.
2. Wat maakt Istanbul muzikaal anders dan Amsterdam of andere wereldsteden?
Een lastig te beantwoorden vraag. Want net als Istanbul staat een wereldstad als Amsterdam (op een geheel andere manier) bekend om zijn aanbod van kunst, cultuur en architectuur en is de stad door de geschiedenis heen beïnvloed geweest door andere culturen. Wat muziek betreft ligt een stad als Amsterdam toch achter op de stad Istanbul. Op het Leidseplein in Amsterdam schelt uit iedere bar dezelfde hippe muziek, dat wat op dat moment in de top 40 staat. Ook het concertaanbod sluiten aan op het eenzijdige populaire westerse vraag en aanbod. Hier en daar zijn nog wat Oudhollandse cafeetjes te vinden, maar ook daar worden alleen de populaire Hollandse smartlappen gedraaid. Een wereld van verschil met het veelzijdige muziekaanbod van Istanbul. Waar aan de ene kant van de straat DJ Tiesto uit de speakers knalt, en drie kroegen verder de traditionele saz wordt bespeeld.
De stad Istanbul bestaat uit één grote mengelmoes van verschillende oosterse en westerse invloeden. Gedurende de gehele geschiedenis van de stad, is Istanbul onder invloed geweest van andere culturen. De stad ligt op het snijpunt van oost en west. Het ene deel van de stad is in Europa gevestigd en het andere deel in Azie. Alsof dit niet genoeg diversiteit biedt, was (en is) Istanbul een belangrijke handelsstad door deze gunstige geografische ligging. Al eeuwen lang komen handelaren uit andere delen van de wereld naar Istanbul en brengen zo hun invloeden over. Daarnaast hebben oorlogen een aandeel gehad aan de culturele diversiteit van Istanbul.
Deze invloeden zie je terug in het straatbeeld van Istanbul; restaurants met Vlaamse frieten, Franse wijn en ook de Duitse Bratwurst staat op het menu. Maar belangrijker en intenser zie én voel je deze eeuwenlange invloeden in de muziek. De Turkse cultuur kent van oorsprong een grote verscheidenheid aan muzikale tradities en de daarbij horende dansen, kostuums, instrumenten en muziekopbouw. De verschillende culturen die door de eeuwen heen bij Istanbul op de deur aanklopten, brachten hun muzikale vormen mee. Muziek is dan ook een belangrijke vorm van het overbrengen van culturele kenmerken, doordat een cultuur zich onder andere kenmerkt door de muziek die zij maken.
Om tot de hedendaagse (muzikale) diversiteit te komen, heeft de stad veel te leiden gehad. Met de revolutie van het bewind van Turk Ataturk werden alle tradities en oosterse invloeden zo’n beetje verboden en door het westerse vervangen. Sommige etnische minderheden zoals de Koerden mochten zelfs hun eigen taal niet meer spreken, laat staan zingen.
Een tijd lang was Istanbul een stad als iedere andere stad in Europa. Toch bleven de Turken verlangen naar hun oosterse roots. Naar mate het bewind zachter werd, konden oude invloeden weer hun weg terug vinden. Met als resultaat dat veel westerse muziekstijlen een oosterse tintje hebben gekregen. Maar ook de oosterse en traditionele muziek is nu duidelijk beïnvloed door een westers tintje. Anders dan andere wereldsteden heeft Istanbul de invloeden van buitenaf dus in zich opgenomen en eigen gemaakt. Wat zich tegenwoordig uit in de zogenoemde cross-over muziek.
3. Hoe tref je in Istanbul westerse invloeden en connecties aan?
Vanaf de 18e eeuw gingen er veel westerlingen naar Istanbul. Zij raakten geïnspireerd door deze oosterse stad, en daar kwamen vele werken in vele kunstdisciplines uit voort. In de muziek is deze oosterse invloed heel duidelijk hoorbaar in bijvoorbeeld Mozarts ‘Rondo ala Turca’. Deze stroming van oosters geïnspireerde werken wordt het oriëntalisme genoemd. Vaak, met name in de schilderkunst, gaat het om een geromantiseerd beeld, dat lang niet altijd ook daadwerkelijk door de schilder zijn waargenomen…
Maar Istanbul liet zich op zijn buurt ook inspireren door het westen: het occidentalisme. Met name sultan Ahmed III had een grote voorliefde voor het westen, en dit is dan ook terug te zien in de stad.Na Ahmed III bleven zijn opvolgers interesse in het westen houden.
Sultan Abdul Mecit (1839-1861) liet westerse muzikanten overkomen en liet opera’s van Rossini en Verdi uitvoeren. Sultan Abdul Aziz (1830-1876) hield erg van de westerse schilderkunst en architectuur. Onder zijn bewind werd het ‘Turkse Versailles’ gebouwd: het Beylerbey Paleis. Ook kocht hij westerse locomotieven en oorlogsschepen.
Mustafa Kemal (1881-1938), oftewel Ataturk, ging pas echt ver met het doorvoeren van westerse gebruiken in Turkije. Een aantal van zijn westerse wetten:
- Verbod op het dragen van de fez, en andere traditionele kledij.
- De Islamitische maankalender werd vervangen door gregoriaanse.
- Het Zwitsers burgerlijk wetboek werd overgenomen, hierdoor werd bijvoorbeeld polygamie onwettig
- Het Arabisch schrift werd vervangen door het Latijnse alfabet
- 1934 kregen vrouwen kiesrecht, en zondag werd de nationale rustdag i.p.v. vrijdag.
- Turken moesten verplicht een achternaam nemen.
Maar binnen al deze westerse vormen wilden de turken toch ook hun eigen ‘ei’ nog kwijt. Dit heeft er voor gezorgd dat er vandaag de dag heel veel mengelmoesjes van oost en west te vinden zijn in Turkije, en specifiek in Istanbul. Istanbul ligt natuurlijk ook letterlijk op het snijvlak van oost en west, en heeft dus veel moois van beide werelden kunnen integreren binnen één stad.
Leerdoelen
Leerdoelen excursie Muziek I
- De studenten kunnen een definitie geven aan de tradiotionele Turkse instrumenten
- De studenten kunnen deze instrumenten herkennen in zowel traditionele, als moderne crossover muziek
- De studenten zijn op de hoogte van het hedendaagse muziekaanbod in Istanbul
Inhoud / stof:
De studenten verkrijgen informatie over traditionele muziek. Op hun zoektocht naar traditionele Turkse instrumenten komen de groepjes informatie te weten over de kenmerken en achtergrond van hun instrument. Na afloop vertellen de groepjes elkaar over hun bevindingen. Dit alles tezamen is de traditionele Turkse muziek in een notendop.
In een Jazz/ Saz/ Rock/ Dance/ Electro bar maken de studenten kennis met moderne uitvoeringen van Turkse muziek. De groepjes maken nu kennis met de moderne variant van Turkse muziek. Omdat deze erg verschilt met de traditionele muziek zal het contrast zorgen voor de bewustwording van deze verschillen.
Ter reflectie zal in een derde, meer rustige bar, een muziekquiz gehouden worden. Hierin zullen vragen wat meer theoretische vragen gesteld worden over de geschiedenis, maar ook vragen uit de eerste opdracht worden aangehaald. Verder worden muziekfragmenten ten gehore gebracht met daarbij behorende vragen. Deze muziekfragmenten zijn niet alleen modern, maar ook de traditionele kant komt naar voren. Ten slotte moeten de studenten muziekfragmenten in een tijdsbalk moeten plaatsen. Daarnaast zal de quiz ook een lichte kant hebben door het stellen van weetjes. Meest belangrijk is het doel dat de studenten de opgedane kennis samenvatten, verdiepen en verwerken
- De studenten kunnen een definitie geven aan de tradiotionele Turkse instrumenten
- De studenten kunnen deze instrumenten herkennen in zowel traditionele, als moderne crossover muziek
- De studenten zijn op de hoogte van het hedendaagse muziekaanbod in Istanbul
Inhoud / stof:
De studenten verkrijgen informatie over traditionele muziek. Op hun zoektocht naar traditionele Turkse instrumenten komen de groepjes informatie te weten over de kenmerken en achtergrond van hun instrument. Na afloop vertellen de groepjes elkaar over hun bevindingen. Dit alles tezamen is de traditionele Turkse muziek in een notendop.
In een Jazz/ Saz/ Rock/ Dance/ Electro bar maken de studenten kennis met moderne uitvoeringen van Turkse muziek. De groepjes maken nu kennis met de moderne variant van Turkse muziek. Omdat deze erg verschilt met de traditionele muziek zal het contrast zorgen voor de bewustwording van deze verschillen.
Ter reflectie zal in een derde, meer rustige bar, een muziekquiz gehouden worden. Hierin zullen vragen wat meer theoretische vragen gesteld worden over de geschiedenis, maar ook vragen uit de eerste opdracht worden aangehaald. Verder worden muziekfragmenten ten gehore gebracht met daarbij behorende vragen. Deze muziekfragmenten zijn niet alleen modern, maar ook de traditionele kant komt naar voren. Ten slotte moeten de studenten muziekfragmenten in een tijdsbalk moeten plaatsen. Daarnaast zal de quiz ook een lichte kant hebben door het stellen van weetjes. Meest belangrijk is het doel dat de studenten de opgedane kennis samenvatten, verdiepen en verwerken
Abonneren op:
Posts (Atom)
