Verslagen van de excursies

Excursie Soefigroep

door: Malou

De allereerste excursie is de ervaring van een derwisjen dans. Een religieuze dans uit het soefisme: een mystieke broederschap. Nadat iedereen zich in de lobby van het hotel heeft verzameld worden we in vier kleinere groepen verdeeld. Waarna ieder groepje met zijn excursie begeleider naar een andere locatie gaat. Ieder groepje behandelde een ander aspect van de Soefi dans. Onderwerpen waren de dans, kleding, … en … . De daar bijhorende opdracht was het maken van een poster. Welk later moet worden gepresenteerd aan de andere groepjes. Met als uitgangspunt dat de andere groepjes na de presentatie geïnformeerd zijn over het desbetreffende onderwerp, het noemen van de hoofdzaken was dus van belang.

Vervolgens gezamenlijk naar de voorstelling. De presentaties werden in de hal van het gebouw gehouden. Een niet heel zorgvuldig uitgekozen locatie. Want wanneer de andere bezoekers naar binnen wilden, moesten zij zich tussen ons door wringen. Met als gevolg dat alle aandacht direct van de presentaties verdween. Daar komt bij dat de duidelijk gesproken presentatie ook niet goed te verstaan waren in deze hal. Deze was te smal en te rommelig.

Toen de zaal eenmaal gevuld was met publiek, drukte een medewerker ons op het hart om tijdens de dans absoluut geen foto’s te maken. Daarnaast wordt er van het publiek verwacht dat zij niet applaudisseren voor de dansers. De derwisjen dansen immers in een trance, welke niet verstoord mag worden.
Allereerst komen de muziekanten op, zij bespelen Turkse instrumenten en maken het publiek alvast warm. Na verloop van tijd komen dan ook de derwisj dansers. Eerst gehuld in zwarte gewaden, wanneer ze deze afdoen starten zij hun dans. Normaal gesproken zou dit meer dan 2 uur duren omdat zij volgens traditie 1000 rondjes horen te dansen. Deze voorstelling is veel korter, maar toch krijgen wij zo een goed beeld van deze spirituele dans. Het was mooi te zien hoe de dansers daadwerkelijk in trance hun dans uitvoerden. En geen, zoals ik toch lichtelijk verwachtte, ‘toeristische attractie’.

Na afloop was een van de muzikanten bereid om enkele vragen te beantwoorden. Hij was vroeger zelf ook derwisj danser. Vanuit een grote kringen konden enkele vragen gesteld worden die door de tolk werden verteld.

Het was een leuke eerste excursie, iedereen had de energie om een soms wat langdradige dansvoorstelling te bekijken. De opbouw vond ik goed gekozen. Waarbij door eerst zelf aan het werk gezet te worden je direct in de excursie wordt getrokken. Je gaat niet onvoorbereid naar de voorstelling. Een minpuntje was het presentatiegedeelte, hiervoor had de excursiegroep een rustigere locatie kunnen uitzoeken. De vragenronde na afloop was erg informatief.




Excursie Stadswandeling
Annelou, Tinka & Marise 13-10-2008
door: Inte


De inleiding werdt gehouden door Annelou.

Er werden praktısche tips gegeven over elkaar in de gaten houden en er werd verteld over hoe de excursıe zou verlopen. We werden hierna ın groepjes verdeeld en kregen een opdracht mee. Iedereen ın zijn groepje had een taak; fotograferen, herder zıjn of schrıjven. (heel goed uıtgedacht!)

Toen begonnen we met lopen. Met je groepje (waar je was ıngedeeld) lıep je ın de kudde mee rıchtıng het Topkapı Paleıs. Hıer verteld Tınka wat over de gelaagdheıd ın de bouw dıe we tıjdens de wandelıng zullen tegenkomen met een voorbeeldje op de achtergrond. Nadat we een stukje verder zıjn gelopen stoppen we weer en verteld Marıse over de Ottomaanse huızen. Dıt zıjn huızen met houten raamkozıjnen en rasters voor de ramen. Vrouwen konden hıerdoor wel naar buıten kıjken maar van buıten kon nıemand naar bınnen kıjken. Vroeger bestond heel Istanbul uıt houten huızen. Na een stukje weer gelopen te hebben geeft Annelou goeıe tıps over de drukte waar we ons ın gaan begeven en waar we verzamelen.

De Blauwe Moskee, Marıse verteld over de hıstorıe en waarom de blauwe moskee 6 mınaretten had en later 7. We mochten hıerna even de blauwe moskee snel ın. Het ıs een super toerıstısche atractıe en het relıgıeuze gevoel was ver te zoeken, ook al was er een gedeelte afgezet om te bıdden. Dıt gebeurt super snel waardoor er voor de opdracht geen tıjd meer was. Na de blauwe moskee lopen we door naar het 'paardenpleın'. Het hıppodroom. Hıer verteld Marıse over de geschıedenıs van dıt pleın. Over de paarderennen en over de obylısken. De achterste obylısk komt uıt 1490 v. chr. uıt Egypte. Hıj werd gemaakt voor de overwınnıng op Sırıe door Egypte. De andere obylısk ıs de slangen obylısk, het orakel.

Annelou verteld weer de plannıng en geeft tıps, want we gaan de bazaar ın. De bazaar was eerst voor Egyptısche krıjden en ıs nu vooral toerıstısch, we moeten een foto van een weegschaal maken. Hıerna lopen we verder naar een andere moskee, Annelou verteld over de gebruıken van de moskee. Het wqas meer relıgıeus en mınder toerıstısch dan de blauwe moskee maar door de groep spanjaarden zonder hoofddoekjes werd een beetje verpest. Er zat wel een meneer te bıdden ın de enıge zonnestraal. Hıerna schıet de vergeıjkende opdracht er een beetje bıj ın omdat we weer verder moeten met de tocht.

We gaan over de Galatabrug naar de overkant. De opdracht; omschrıjf je gevoel ın 5 woorden. Het uıtzıcht was prachtıg maar het stonk er wel naar vıs. Er stonden allemaal mannetjes te vıssen. Aan de overkant van de brug verzamelen we ons op een trap waar we onze stellıng moeten presenteren. Ieder groepje had een andere stellıng.

Tınka verteld hıer ook over de geschıedenıs van de Galatabrug. Na de presentatıes waren we klaar en hadden we een dıvers beeld van Istanbul.


Excursie Suleymaniye Moskee/Prinsenmoskee
Meldrıd, Maartje, Susan en Chantal
13-10-08
door: Inte

Meldrıd deed de ınleıdıng over de Suleyman moskee, gebouwd door de bekende architect Mimar Sinan. Ze was duıdelıjk te verstaan en vertelde leuk. Zıj legde de plannıng van de dag toe en wat we gingen leren. Helaas konden we nıet de hele moskee zıen want hıj stond ın de stıjgers. We konden maar een heel kleın deel van de moskee bekıjken.

Dus we deden een korte rondleıdıng en vervolgens gingen we naar de Prınsenmoskee, eveneens gebouwd door Mıman Synan. De suleyman Moskee was het het meesterwerk van Sınan en de PrınsenMoskee was een van zıjn eerste werken, gebouwd voor zıjn lıevelıngszoon. Een soort stagewerk, die compleet anders is dan de Suleyman Moskee. De Prinsen Moskee is nog niet zo kenmerkend Mimar Sinan als zijn latere werken.

Maartje deed de geschiedkundige ınleıdıng bıj de begraafplaats van de Suleyman Moskee. Wat de grafstenen betekenen en hoe lang we zouden hebben om rond te lopen. We konden ook het graf van de sultan bezoeken. Hıerna liepen we naar de foto's die de bınnenkant van de Suleyman Moskee laten zien om te kıjken wat we zouden mıssen en mochten we 10 mınuutjes even bınnen gluren. (dıt wordt enthousiast verteld door Chantal.) Hıerna rıchtten we nog een blık op de buıtenkant van het meesterwerk en liepen daarna gezamenlıjk naar de Prınsenmoskee.

Hıer werden we ın vıer groepen verdeeld en mochten we 10 mınuutjes rondkıjken en luısteren naar het gebed dat omgeroepen werd. Hierna kreeg elke groep een persoonlijke toespreker liet Susan ons vriendelijk weten.

Mijn eerste personal tourguide was Maartje;

zei ging over de archıtectuur van de beide Moskees. We gingen gezellig op de grond zıtten om een ınteractıef gesprek te hebben, de sfeer ıs prettıg en ontspannen. Vragen die centraal stonden waren onder andere: Wat zıen we? En wat zal het verschıl zıjn met de Suleyman Moskee? Wat is typısch voor Mımar Sınan? - het gebruık van natuursteen, de koepels, de rechte onversıerde lıjnen (hoewel dıe hıer nog behoorlıjk decoratıef zıjn en bıj de Suleyman nıet meer) en symmetrıe en perfecte afmetıngen, afgeleıd van Brunelescı.

Meldrıd was de volgende leidinggevende;

zei ging over het ınterıeur van de moskee. We kregen een hand-out over het ınterıeur van de Prinsen Moskee en gingen met zijn allen naar bınnen, schoenen uıt en alles bedekt. De mensen waren hıer aan het bıdden en het was doodsstıl... zonder toerısten, waardoor het een hele bıjzıonder religieuze ervarıng was. Meldrıd wees ons nog op allemaal dıngen dıe wıj nıet direct zagen. Zoals hoe kıtch het er uıt zag, wat we helemaal nıet gewend zıjn van mımar sınan. Ze beantwoorde goed onze vragen en behandelde ze daarna buıten nog even.

Susan;

ging over de Islam en zıjn (of haar...) gebruıken. Hoe werkt dat nou met de Islam en de Moskee, wat zıjn de gebruıken hıervan?

Ze vertelde ın een krıngetje, zittend op de grond hoe de mannen zıch daar wasden voor het bıdden, want ze moeten reın zıjn. De handen, het gezıcht en dan de voeten wassen. Ze vertelde over het verschıl tussen mannen en vrouwen in de moskees en hoe dıt ın zıjn werkıng gaat. Ze gebruıkte hıerbıj handıge ıllustratıes.

Chantal;

ging over de bıjgebouwen van de PrınsenMoskee. De gaarkeukens waar de armen mochten eten en waar de studenten woonden. Bıj de Suleyman Moskee waren er ontzettend veel bıj gebouwen, met daar ın een artsenacademıe, een zıekenhuıs en gaarkeukens. Veel studenten dıe ın de artsenacademıe studeerden woonden ın een studenten wonıng rond de Prınsen Moskee. Met zn vıeren slıepen ze op een kamer., samen met de studenten dıe de Islam bestudeerden -dıt werd gegeven ın een bıjgebouw van de Prınsen Moskee-.

Op het einde was de reflectie opdracht; iedereen kreeg een lege ansıchtkaart en moest daarop een lijntekenıng maken van de Prınsen Moskee, omdat de lıjnvoerıng heel belangrıjk en bıjzonder was (denk aan Brunelesci). Al met al een spırıtuele, leerzame, prettıge excursıe.


Excursie Kariye Camii
door: Dieuwertje

Frouke, Liesanne, ?, ?

De groep werd in groepjes verdeeld, elk groepje een eigen docent. Na een lange rit met de tram, kwamen we uit bij de oude stadsmuur van Istanbul, toen nog Constantinopel. Er werd verteld over deze muur en hoe deze vroeger gevallen is, waarna Constantinopel werd overgenomen. Dit was erg interessant en leuk dat ze dit er bij hebben genomen op weg naar de Kariye Camii. Ook liepen we langs de grootste sloppenwijk van Istanbul. Dit vond ik persoonlijk erg ongemakkelijk. Wel interessant om een keer mee te maken, maar ik had het gevoel dat ik aapjes aan het kijken was en dat voelde helemaal niet lekker. Ik was blij dat we uiteindelijk bij de Kariye Camii waren. Er werd wel verteld waarom en hoe het zo'n sloppenwijk is geworden, dat was erg goed, omdat je dan een beter beeld krijgt van wat er is gebeurd en hoe de mensen daar leven. Bij de Kariye Camii aangekomen kregen we de tijd rond te lopen in de moskee om het te ervaren. Ook moesten we bedenken welke ruimte het belangrijkste zou zijn. Erg interessant waren de christelijke fresco's op de muren en het plafond. Vroeger was het een kerk, daarna is het een moskee geworden. Toen het een moskee werd zijn alle christelijke figuren op de fresco's met kalk oververft. Later, toen de Kariye Camii niet meer als moskee werd gebruikt, is geprobeerd al het kalk er weer af te halen. Je ziet nog overal kalkvlekken zitten, waar dit niet gelukt is. Het mysterieuze was, dat de 12 dicipelen van Jezus waren afgebeeld alleen op de hoofden zat nog allemaal kalk, dit kan geen toeval zijn toch...

Maargoed, na deze ervaring werd de groep in twee groepen verdeeld. Bij Liesanne kregen we de opdracht een hymne te maken met behulp van een bijbeltekst. Je mocht zelf weten hoe je het zou invullen. Hier kwamen de meest hilarische hymnes voorbij, erg leuk! Er werd gezongen, gesproken, alles heel creatief ingevuld. De geluidsaparatuur waarmee een hymne voorbeeld werd laten horen, was een beetje slecht, maar dat kwam doordat de batterijen op waren helaas. Na deze opdracht werd er geruild. De tweede opdracht was ook erg leuk. We kregen een hand out met verschillende bijbelteksten erop. We moesten proberen de goede fresco bij de teksten te vinden. Ik vond dit een erg interessante en leuk bedachte opdracht! Voor de groep die eerst de hymne gemaakt had was het even inkomen om nu weer een serieuze opdracht te doen, die hymne was beter geweest aan het einde van de excursie, maar dat kon natuurlijk niet met de hele groep. Erg leuke excursie.



Excursie Hagia Sofia
door: Dieuwertje

Dawn, Nike, Ilse en Iris

De inleiding werd gehouden door Iris op het pleintje bij de Milion. Het was lastig te verstaan doordat we vlak naast de autoweg en de trambaan stonden. Er werd gelukkig nog niet heel veel belangrijke dingen gezegd, alleen het indelen van de groepen. De groep werd ingedeeld in 7 kleine groepjes, namelijk A, B, C, D, E, F en G. Daarna werden deze groepen weer in 4 groepen verdeeld. A en B bij elkaar, C en D bij elkaar enz. De docenten hadden een soort roulatiesysteem waarin ze te werk gingen. Mijn groep ging als eerste met Ilse mee. We mochten de Hagia Sophia van binnen bekijken op ons eigen gemak. Dit was erg lekker, omdat we daarvoor al de Kariye Camii hadden gehad. Een half uurtje kregen we om zelf even rond te kijken. Daarna gingen de groepjes rouleren en kwamen we bij Dawn, die ons wat ging vertellen over periode vanaf de bouw van de Hagia Sophia tot 1453. Doordat er zo veel informatie valt te verschaffen over deze moskee, kan niet alles verteld worden en kunnen de docenten ook niet alles weten in de tijd dat we voor deze reis hebben gekregen. Heel veel vragen van studenten konden ze dus ook niet beantwoorden. Dit was erg jammer, maar wel begrijpelijk. Toch had ik het idee dat er wel nog meer verteld kon worden, het was een beetje kort, ook omdat ze maar 10-15 minuten per ronde hadden en daarna weer door wilde rouleren. De volgende docent was Iris. Zij ging ons vertellen over de periode voor de bouw van de Hagia Sophia. Hier gold hetzelfde over de overvloed van informatie en de korte tijd die ze er aan besteedden. Ik mistte de connectie tussen het verhaal van Dawn en van Iris, het liep een beetje langs elkaar heen. Dit is natuurlijk ook lastig als er veel meer te vertellen valt dan datgene wat je binnen de tijd kan doen. Maar dit had misschien iets beter op elkaar afgestemd kunnen worden. Na deze korte subexcursies kreeg ieder groepje een vragenlijst. De groepjes werden nu weer verdeeld in A t/m G. Onze groep kreeg als eerste de vragenlijst voor de bovenverdieping van de moskee. We moesten een aantal mozaiekstukken met elkaar vergelijken en daar wat vragen over maken. Aan de andere kant van de moskee hingen portretten van verschillende bijbelse figuren. We moesten de goede naam bij het goede nummer zetten. Dit was redelijk makkelijk doordat de figuren ook al besproken waren. Na deze vragenlijst kregen we even pauze omdat het rouleringssysteem een beetje van slag was, waardoor onze volgende docent (Iris) nog niet bij ons kon komen. Na 10 minuutjes pauze kregen we de vragenlijst die we beneden in de moskee moesten beantwoorden, bijvoorbeeld over de zwetende zuil. De vragen waren goed bedacht, soms wat te makkelijk. Na deze vragenlijst kregen we nog uitleg over de architectuur, door Nike. Hier was niet veel tijd meer voor want we moesten door naar de volgende excursie. Dit was jammer. Over het algemeen was het een beetje een rommelige excursie, maar ondanks de tegenslagen door tijdnood is dat wel goed opgevangen en opgelost door de docenten.


Excursie Topkapi
door: malou

groep: Thysa, Paul, Merel, Sofie

Op deze wat regenachtige dag vertrekken we te voet naar het Topkapipaleis: wat een stad op zich is. Sultan… heeft dit laten bouwen met als inspiratiebron Versailles van Lodewijck XIV. Bijzonder is dan ook in dit paleis naast Oosterse architectuur ook duidelijke invloeden en soms zelfs kopieën uit Versailles heeft.

Het paleis bevindt zich op loopafstand van het hotel. Tussendoor wordt een korte stop gehouden zodat de groep weer bij elkaar kan aansluiten. Bij de ingang van het paleis aangekomen wordt duidelijk uitgelegd wat ons te wachten staat. Je weet waar je aan toe bent. Na een korte uitleg over de geschiedenis van het paleis worden we in groepjes gedeeld en krijgen we de opdracht.

De opdracht is een speurtocht, die ons door het hele paleis leidt: langs de keukens, de sieraden, de troonzaal, de harem inclusief de lievelingszalen, wasruimten en woonvertrekken, de verschillende architectonische bouwstijlen en niet te vergeten de tuinen. De vragen zijn zo geformuleerd dat je precies weet waar je je in het paleis bevindt. De nadruk licht op de vergelijking met Versailles. De meer theoretische vragen zijn voorzien van een stukje achtergrond informatie. Mocht je de vragen dan nog niet kunnen beantwoorden was een Capitol of Lonely Planet ook erg bruikbaar.
Anders dan bij andere excursies waren gingen er nu geen excursiebegeleiders met de groepjes studenten mee. Zij hadden zich op strategische plaatsen binnen het paleis gevestigd. Wanneer de speurtocht je naar hen stuurde hadden zij een opdracht voor de groep welke ter plaatse moest worden uitgevoerd, zoals het maken van een foto of het raden van specerijen. Verder controleerden ze of er geen problemen waren.
Doordat het paleis zo ontzettend groot is en er dan ook veel opdrachten waren die niet allemaal beantwoord konden worden, kwam iedereen na een kleine uitloop weer bijeen. Per groep werden de antwoorden kort besproken. Niet allemaal, alleen die waar vragen over waren.

Dit was een erg goede manier om kennis te maken met het Topkapipaleis. Door zelf aan het werk gezet te worden kom je veel meer te weten over het paleis. Je ervaart de omgeving op deze manier intensiever, dan wanneer een gids zijn standaard verhaaltje zou vertellen. De speurtocht was wel te lang, waardoor mijn groepje niet alles van het paleis heeft kunnen zien. Maar dit is waarschijnlijk ook niet mogelijk in een excursie van 2,5 uur. Laat staan dat je in deze tijdspanne het hele paleis kunt zien wanneer je er individueel heen zou gaan. Het minpunt was dat de prijsuitreiking niet direct dezelfde avond werd gehouden.


Excursie De wijk Eyup
door: Jimat

vrijdag

Nùbia, Jana, Jesper en Niki

Na de lunch op de boot krijgen we van ervaren reisleidster Nùbia alvast de eerste informatie over de excursie die we gaan doen over de wijk Eyüp. Nùbia verteld ons dat we de meest heilige wijk van Istanbul gaan bezoeken. Het is natuurlijk ook vrijdag, wat onder de moslims hetzelfde is als wat de zondag voor de christenen is, we worden daarom nadrukkelijk gevraagd om daar respect voor te hebben.

Aangekomen bij het startpunt van de excursie wordt de groep in vier groepen verdeeld, mijn groep gaat mee met Jana.
Jana vertelt ons nog wat over het oriëntalisme. Het is de bedoeling dat wij op een oriëntalistische manier naar de wijk gaan kijken, net als de schrijver ……
Jana benadrukt dat ze tijdens deze excursie vooral een begeleidende rol zal vervullen, en niet die van een reisleidster die alle informatie voorkauwt.

We beginnen bij de fontein. We observeren daar het tafereel; veel groepjes vrouwen, kinderen die (ge)wassen (worden). De fontein is het knooppunt waar vanuit de excursie start. We schrijven hier een aantal dichtregels over. Het is de bedoeling dat we deze dichtregels schrijven met het oriëntalisme in ons achterhoofd, het geheel romantiseren, of niet geheel waarheidsgetrouw schrijven, is dus geen punt.

Onze volgende locatie is de Eyüp moskee. Jana verteld ons dat deze moskee erg bijzonder is voor veel moslims, en ook echt een bedevaartsoord is. Wij moeten zelf gaan uitzoeken wat deze moskee dan zo bijzonder maakt.
We worden dus de moskee in gestuurd, maar ons wordt niet verteld dat de vrouwen eigenlijk helemaal niet beneden mogen zijn, en dus gelijk naar boven moeten. Jammer dat we dit weten, want dat zorgt wel voor een ongemakkelijke situatie.
In een ander gedeelte van de moskee ligt Eyüp begraven. De hele kamer staat vol met mensen die gebeden prevelen en achterstevoren de ruimte uit lopen, om Eyüp maar niet de rug toe te keren. Ik voel me ontzettend ongemakkelijk en vind het helemaal niet prettig om als een aapjes kijker tussen deze mensen te staan die ogenzienlijk een emotionele religieuze ervaring hebben.

Vervolgens lopen we langs de grote begraafplaats ( Welke Nederlanders verdienen het om daar ook te liggen, en in welke volgorde van belangrijkheid?) om uiteindelijk uit te komen bij het ‘toppunt’. Vanaf deze plek hebben we een prachtig uitzicht over Eyüp en de Gouden Hoorn. Op deze plek maken we ons ‘eindgedicht’. Iedereen verzint één zin. ‘De lokroep van de gouden hoorn is door niemand te weerstaan…’ Ja, ja… Elke groep presenteert hun gedicht, en na een stemronde wordt bepaald wie de gelukkige winnaars zijn. Zij mogen namelijk met de kabelbaan naar beneden, de rest van ons moet te voet de afdaling maken.

Leuk en leerzaam aan deze excursie vond ik dat we in een korte tijd toch veel van de wijk hebben gezien, en ik ook echt het gevoel had dat de wijk wel een beetje had ‘ervaren’.
Jammer vond ik dat de energie van de hele excursie wel héél ‘laag’ was. Natuurlijk lag dat aan de groep, maar ik denk wel dat er vanuit de begeleiding wat meer energie gegeven had kunnen worden. Omdat er weinig pit in zat heb ik excursie toch wel als behoorlijk slepend ervaren, en dat vond ik zonde.

Excursie Beylerbeyi Paleis
door: Jimat

Vrijdag
Rosa, Peike, Jeanine en Ise

Met de boot vetrekken we naar het Beylerbey paleis. Peike verteld via de intercom nog wat informatie over het Beylerbey paleis, een prettige manier van informatie vertellen. Al dobberend over het water horen we over Abdul Aziz, zijn zomerverblijven en zijn tevergeefs poging om monogaam te blijven… Ook het oriëntalisme en occidentalisme komen weer even kort aan bod.

Aangekomen bij het paleis worden we in twee groepen verdeeld. Een groep gaat met Peike in Ise een rondleiding door het paleis doen, mijn groep begint met de praktische opdracht met Rosa en Jannine.

De praktische opdracht blijkt het maken van een toneelstukje. De groep wordt onderverdeeld in drie groepjes die allen aan de slag moeten met een stukje tekst m.b.t. de verschillende aspecten van het leven van de sultan. Mijn groep maakt een stukje over de sultan die de Nederlandse afgevaardigde Calkoen ontvangt. Erg veel tijd om aan de stukjes te werken is er niet, we moeten ze al snel aan elkaar presenteren.
Veel lachen, gieren, brullen, en soms komt het verhaal ook nog eens duidelijk over!J

Dan is het tijd voor de rondleiding van onze Turkse gids. Gelukkig is Köksal er om te vertalen. Jammer dat onze Turkse gids er niet zoveel zin in schijnt te hebben, want hij raast als een bezetene door het paleis, waar ik persoonlijk wel wat meer tijd aan had willen besteden. Jannine en Rosa proberen op de ‘overgebleven’ momentjes nog wat extra informatie toe te voegen. Binnen no-time, althans zo voelt het voor mij, staan we weer buiten, met een weelderig, over the top, goud, westers paleis op mijn netvlies gebrand.

Buiten heb je in je excursiegroepje kort de tijd om je vergelijkingsopdracht te bespreken. Wij moeten drie overeenkomsten benoemen tussen de buitenkant van het Versailles paleis en het Beylerbey paleis.
Ook moeten we nadenken over de volgende stelling: ‘Het Beylerbey paleis is meer een West-Europees paleis dan een oosters paleis.’
Wij waren het met deze stelling eens omdat de bouw en structuur van het paleis zeer westers zijn. De detailvoering is soms wel oosters, maar hierdoor lijkt het meer op oriëntalisme dan op occidentalisme.

Al met al een leerzame excursie. De excursie leiders lieten merken dat ze veel kennis hadden, en het toneelstukje was een originele praktische opdracht.De excursie voelde voor mij als een érg lange excursie, waarin we veel in weinig tijd hebben gedaan, maar in zijn geheel kwam het ook wel erg haastig op mij over. Bijvoorbeeld: het benoemen van een dramaturg en regisseur tijdens het toneelstukje wekt bij mij de verwachting dat je echt wel over het stukje na moet denken en er serieus de tijd voor moet nemen, maar daar was jammer genoeg geen tijd voor.

Excursie Beeldende Kunst in Pera
door: Malou

groep: Esther, Channa, Joske en Rosa

Na een vrije ochtend verzamelde de groep zich bij Tünel en vervolgens werd de groep in vieren gesplitst. Kort werd uitgelegd dat we naar drie verschillende musea of galerijen zouden gaan. Allereerst het Peramuseum: een museum met orientalistsiche schilderijen. Per verdieping werd er kort iets uitgelegd en kreeg de groep kort de tijd om rond te kijken voordat we naar de volgende verdieping gingen.
Na afloop van het Pera museum werd ons een kleine fotografie opdracht gegeven: fotografeer orientalische architectuur. Vervolgens werden we verwacht bij de volgende galerie. Onze begeleidster was bij deze opdracht niet erg zichtbaar. In plaats van met ons mee te lopen ging zij een andere kant op en wachtte ze ons op bij de galerie. Erg lastig aangezien er al snel onduidelijkheid over wat de opdracht precies inhield.
De tweede galerie was gevestigd in het bankgebouw van Yapi Kerdi. Daar was een tentoonstelling van de Finse kunstenares Elina Brotherus. Haar werk toont een eenzaamheid, wat voor mij veroorzaakt werd door de vele ‘koude-in-spiegels-gefotografeerde-naaktportretten’ en de lege landschappen. Na een korte inleiding kon er rondgekeken worden. Na afloop werd dit werk kort besproken.
Ten slotte een derde galerie. Waarvan ik me nog steeds afvraag hoe de groep deze ooit gevonden heeft. In een enorm groot, en mooi gebouw, met gigantische deuren zit een klein kantoor verstopt. In de gang naar dit kantoor hing hedendaagse Turkse kunst. Wat erg sarcastisch van aard was. Hoewel het aanbod erg klein was, gaven deze kunstenaars duidelijk hun andere zienswijze op Turkije weer. ‘Klein maar krachtig’?
Ook hier een korte bespreking, waarna de excursie direct was afgelopen. Er was geen centraal verzamelpunt.

Al met al heb ik bij deze excursie een geen duidelijk beeld gekregen over wat kunst in Pera nu precies inhoudt. De gekozen locaties waren voor mij wat onsamenhangend en de begeleiding was voor mij ook niet heel duidelijk. Dat we daarbij ook geen gezamenlijke afsluiting hadden, versterkt dit. Dit alles doet niet af aan het feit dat de gekozen locaties op zich allemaal wel erg interessant waren. Een erg gevarieerd programma op verassende locaties.


Excursie Dans
door: Dieuwertje

Marijn, Josephine, Lieke en Maren

De excursie begon in de vergaderzaal van het hotel. Daar legde Josephine het een en ander uit over het verloop van de excursie. Daarna deed Marijn met de groep een ritme oefening. Eerst in een regelmatige maatsoort, daarna in een onregelmatige maatsoort omdat dat vaak gebruik wordt in de Turkse volksmuziek. En dat was ook wat we gingen zien die avond. Turkse volksdans op Turkse volksmuziek. De onregelmatige maatsoort die Marijn behandelde was 7/8. Hij legde dit uit door middel van de woorden appel en ananas. Appel heeft 2 tellen (Ap-pel) en ananas heeft 3 tellen (A-na-nas). Als je twee keer het woord appel en een keer het woord ananas zegt heb je eigenlijk al een 7/8 maat te pakken. Leuk dat hij dat zo aanleerde, want bij de docentenopleiding muziek leren wij ook om het zo aan leerlingen aan te leren. Appelappelananas wordt dus 1212123 (makkelijk gezegd, 1234567, dus een 7/8 maatsoort).

Nadat we het ritme gesproken hadden, moesten we het ook meeklappen en meestampen om zo ook lichamelijk te voelen hoe de maatsoort in elkaar zit.

Daarna gingen we naar de tram in groepen, zodat we niet met de hele club op het perron zouden staan. Dit was een beetje lastig, want alsnog was de tram vol, maar toch kwamen we allemaal op tijd aan. Daar aangekomen kregen we allemaal een hand-out met informatie over dans in Istanbul, met een stukje geschiedenis en hoe het er hedendaags aan toe gaat. Ook stond het verhaaltje van de onregelmatige maatsoorten er weer op. Dit was goed, want dan kon iedereen het nog even voor zichzelf nalezen hoe het ook al weer zat. Tijdens de voorstelling hadden we een blaadje gekregen met daarop de 3 dansen die we gingen zien uitgelegd. We moesten de omschrijving kunnen herkennen in de dans en de muziek, om zo de goede dans op de goede plek neer te zetten. Daarnaast moesten we goed luisteren in welke dans plus muziek we een onregelmatige maatsoort herkenden. Dit was een erg leuke opdracht. Ook niet te intensief, zodat we ook nog lekker naar de dansen konden kijken en naar de muziek konden luisteren. Na de voorstelling gingen we in groepen bij elkaar zitten, elke groep een andere docent. Hiermee evalueerden we de voorstelling en bespraken we de vragen. Het werd goed uitgelegd door de docenten, als iemand een fout antwoord had, kon daar goed op gereageerd worden en werd het nog eens extra uitgelegd zodat diegene het snapte. Een erg goede excursie!


Excursie Istanbul Modern
door: Jimat

Zondag
Angela, Wendy en Kirsten

De allerlaatste excursie alweer!
Na wat verwarring wat betreft het gebruik van de garderobe kunnen we beginnen.
De groep is in drieën gedeeld, ik behoor tot de groep van Wendy. Deze groep wordt ook weer onderverdeeld in groepjes van vier mensen. Elk groepje krijgt een woord toebedeeld, ons woord is ‘liefde’.
Eerst krijgen we drie kwartier om op de bovenverdieping ( waar de schilderijen hangen) rond te kijken, en samen met onze groep een werk uit te kiezen dat bij ons themawoord ‘liefde’ past.
Wij kiezen het werk ‘Door’ van Berhan Uyugur. We hebben een formulier met vragen meegekregen die we behandelen a.d.h.v. het door ons gekozen werk. De vragen gaan over materiaal, kleurgebruik, vormen, compositie, betekenis, is het abstract of figuratief? We vonden dat het door ons gekozen werk bij het woord ‘liefde’ past omdat de schilder liefde voor zijn vrienden en andere elementen in zijn leven wilde betrekken bij zijn dood en levensverhaal.

Afbeelding

Hetzelfde doen we op de beneden verdieping, de fotoverdieping. Drie kwartier om rond te kijken en een werk te kiezen voor ‘liefde’.
Wij kiezen de ‘Untitled film stills’ van Cindy Sherman. Het is een serie van vier foto’s waar een vrouw op is afgebeeld. De vrouw staat op alle foto’s centraal, en de foto’s zijn in zwart/wit. De foto’s lijken gemaakt te zijn door een soort paparazzi of een stalker. Het lijkt alsof de vrouw gevolgd wordt en de fotograaf niet kent.
Dit deed ons denken aan een soort doorgeslagen liefde van een stalker voor zijn prooi. Waar ligt de grens tussen liefde en obsessie?

Afbeelding…

Alle ‘groepjes van Wendy’ komen bijeen en mogen allen één van de uitgekozen werken aan de rest van de groep presenteren. Wendy stelt de presenterende groep vragen, en betrekt de rest van de groep er ook bij door vragen op de man af te stellen. ( ‘En wat vindt jij daar dan van Josephine?’)
Na afloop van deze presentaties verzamelen we allemaal buiten, om in een grote kring een positieve ervaring in de vorm van één kernwoord met elkaar te delen.

Ik vond het tijdens deze laatste excursie ontzettend fijn dat ik op mijn gemakje door het museum kon neuzen, en echt de tijd had om naar de werken te kijken. Na een week vol excursies met toch wel veel ‘haast-elementen’erin vond ik het écht een verademing om nu zelfstandig rustig rond te kijken.

Een klein minpuntje: Let als je voor een groep staat iets meer op je mimiek en stemgebruik. Dat was soms echt enorm monotoon, en werd daardoor saai, terwijl er wel echt zinnige dingen werden gezegd/gevraagd.