Saz
De Saz is vanuit Centraal-Azie in Turkije terechtgekomen. Het is een luit met een lange hals.
De Saz is een veel gebruikt instrument in zowel de Turkse volksmuziek als de Turkse populaire muziek van nu.
Hij kent drie maten; cura (klein), baglama (middel) en divan (groot), de baglama is een zeer geliefde maat.
Kemence
De Kemenche wordt veel bespeeld in het Zwarte Zee gebied van Turkije en door Turken die zijn geemigreerd natuurlijk.
Het instrument kan staand, zittend en lopend bespeeld worden.
De strijkstok van de Kemence wordt in het Turks een Doksar genoemd en de snaren heten hordes, teller.
Tapan / Davul
De davul was voor de oude Turken heilig en gaf het eindeloos voortdurende ritme bij de sjamanistische rituelen en dans. Het is een hoofdinstrument van de volksmuziek, feest- en bruiloftsmuziek van Anatolië en Tracië.
De trommel wordt tegelijkertijd aan weerszijden geslagen; met de rechterhand wordt deze bespeeld met een grote stok (de knuppel, voor de zware tellen) en het invulwerk van het ritme gebeurd met de linkerhand met een dun stokje; het riet.
De tapan / davul is met twee vellen gespannen.
Zurna
De Zurna is een dubbelriet volkshobo (of schalmei) en de bovenkant heeft een riet van pruimenhout
De Zurna wordt vrijwel altijd gespeeld met begeleiding van trommels.
Het instrument heeft een scherpe penetrerende toon, en wordt mede daarom vooral in de openlucht gebruikt, voor het spelen van volksmelodieën
Ney
De Ney is een zeer oud instrument dat al vijfduizend jaar geleden gespeeld werd.
Er is een verschil tussen de Turkse en de Iraanse Ney. De Turkse / Arabische ney heeft geen mondstuk en wordt bespeeld door de mond aan het uiteinde van de fluit te plaatsen in een hoek van 45 graden en dan te blazen. De Iraanse ney-speler daarentegen zet het uiteinde van de ney tussen zijn tanden en leidt de lucht met zijn tong, wat een heel ander geluid voortbrengt.
De Iraanse Ney heeft ook maar 6 gaten en de Turkse Ney 7.
Letterlijk betekend Ney: riet. Maar figuurlijk staat het instrument symbool voor het goddelijke op aarde. Het lijden en het klagende gezang van hoe de mensen ter aarde, goddelijk zouden willen zijn.
woensdag 8 oktober 2008
Abonneren op:
Posts (Atom)